“ก็ไม่อยู่จริงๆ นี่คะ เอาตรงไหนมาบอกว่าโกหก” พราวรุ้งเถียงไปก็ใจสั่นไป เทพบุตรที่อยู่ตรงหน้านี้เคยเป็นของเธอแล้ว แต่เธอไม่อยากให้เขาเกลียดเธอ เธอก็เลยพยายามที่จะเล่นลิ้นกับเขา และยังไม่ยอมพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดในวันนั้น
“ทุกตรงที่พูดน่ะแหละโกหก พี่รู้ว่าพราวอยู่ แต่พราวให้เพื่อนโกหกพี่ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ พี่แค่อยากจะรู้เฉยๆ ว่าพราวจะหนีพี่ไปได้ถึงเมื่อไหร่” พีรชัชเอ่ยออกมาเสียงเข้ม เขาจะต้อนหญิงสาวจนเธอจนมุม และเธอยอมที่จะเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้นกับเขา
“แล้วแต่อาจารย์จะคิดเถอะค่ะ เสียเวลาจริงๆ ไปทำงานดีกว่า” ว่าแล้วร่างบางก็หมุนตัววิ่งกลับไปที่แผนกของตนเองทันที เธอไม่พร้อมที่จะเคลียร์อะไรกับเขาทั้งสิ้น ดังนั้นเธอจึงเลือกใช้วิธีเดิม นั่นก็คือการหนีเท่านั้น
ส่วนฝ่ายพีรชัชก็ได้แต่ปล่อยหญิงสาวไปก่อน เพราะด้วยหน้าที่ของเขา เขาไม่ควรไปคุกคามหญิงสาว แต่อย่างไรเสียเขาคงต้องเคลียร์กับเธอให้ได
