KABANATA 40:
WALANG nangyari sa aming dalawa ng hapon na iyon. Nagising si Amber kaya umakyat din ako sa kwarto niya. Akala ko palalagpasin na ni Logan pero hindi pala. Pagliko ko sa pasilyo ay nakita ko na siyang nakasandal sa pader at nakatingala habang nakapamulsa. Panay ang pagtap ng tsinelas nito sa sahig na tila cool na cool lang habang naga-antay sa akin.
Namilog ang mata ko at mahigpit ang kapit sa soot kong tuwalya. Nagpalinga-linga dahil baka makita siya nila Manang Cora at sabihin ba’t siya naga-antay sa tapat ng kwarto ko. Pero syempre kahit sinong makakakita may lakas ng loob bang sitahin siya?
Ganunpaman, ang iisipin ng tao ay sa akin pa din.
“Logan!” marahan ngunit may gigil ang pagkakatawag ko sa kanya. Bumaling siya sa akin at mabilis na
