“ตัวตั้งตัวตีน่ะ ถ่ายรูปอยู่นั่น มาช่วยกันกางเต็นท์” ต้นน้ำบอกน้องสาวที่เอาแต่ถ่ายภาพความงดงามของอ่างเก็บน้ำห้วยด่านบ่วง วนอุทยานภูผาแด่น ที่มีความสวยงามเหมือนภาพวาด
“หนูแค่ถ่ายรูปแป๊บเดียวเอง” คะนิ้งเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงขายาวทรงคาร์โก้ แล้วเดินกลับไปหาทุกคน
“เออ คะนิ้งแค่ถ่ายรูปแป๊บเดียว มึงจะอะไรนักหนา ปกติเต็นท์นี่ก็กางกันสามคนอยู่แล้ว คะนิ้ง พี่ว่าเราไปยกของท้ายรถกันดีกว่า” วันนี้เอาเต็นท์สำหรับนอนสี่คนมา เป็นเต็นท์ที่เคยใช้ออกทริปเวลาไปด้วยกันสามคน น่านออกตัวเข้าคู่กับคะนิ้งอีกตามเคย พอมีคนให้ท้าย คนเป็นน้องสาวก็พยักหน้าเห็นด้วย แต่เพียงต้นน้ำยกมือขึ้นมาเท้าเอว ตีหน้าขรึม ไม่มีรอยยิ้มล้อเล่น ความยียวนของน่านก็พลันหายไป
“ไปค่ะ” คะนิ้งก็ไม่ต่างจากน่าน ในเวลานี้ต้องเอาชีวิตรอดจากสายตาดุๆ ของพี่ชายที่มองมา
“เข้าคู่กันดีจริงๆ” ต้นน้ำส่ายหน้าเอือมระอา ธารากระตุกยิ้มน้อยๆ
“พรุ
