“นี่ กลับมาก่อนนะ!” ตุ๊กตากระชากเสียงทำท่าจะเดินตามไป ปิ่นแก้วได้แต่มองตาปริบๆ ก่อนหน้านี้ก็ว่าตุ๊กตาดูแปลกๆ ตอนนี้รู้แล้วว่านิสัยทั้งแปลกทั้งไม่มีมารยาทและหยาบคายที่สุด
“คนมองกันใหญ่แล้วตุ๊กตา นั่งลงเถอะ” ตฤณรีบปรามเอาไว้
“พี่สองดูเพื่อนพี่สิคะ มารยาททรามกับลูกค้ามาก น่าไปเขียนคอมเพลนในเพจว่าร้านนี้บริการแย่”
“อย่าเลยครับ”
“พี่ก็เอาแต่หย่าๆๆ ก็หย่าสิคะ”
“ตุ๊กตา!” ตฤณปรามเสียงดุ อีกฝ่ายเลยสงบลงเล็กน้อย
“ตุ๊กตาล้อเล่น แต่ถ้าพี่สองจะทำจริงก็ไม่เป็นไรนะคะ”
ปิ่นแก้วมองหญิงสาวนิ่งก่อนจะยิ้ม
“พี่ยิ้มอะไรคะ” ตุ๊กตาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ยิ้มที่น้องพยายามทำตัวให้คนอื่นเลิกกัน”
“พี่สองเป็นของฉัน เป็นของฉันนานแล้ว พี่นั่นแหละมาทีหลัง ท้องแล้วมาจับเขาหรือเปล่า”
“อย่าเอานิสัยของตัวเองมาตัดสินคนอื่นสิ” ปิ่นแก้วตอกกลับจนอีกฝ่ายโกรธจนหน้าดำหน้าแดง
“นี่แก!” คนขี้โมโหเงื้อมือขึ้นทำท่าจะฟาด แต
