คำพูดที่ได้ยินตามหลังนั้นทำให้แผ่นหลังองอาจแข็งเกร็งขึ้น หยางจื่อหลับตานิ่งก่อนหันไปตอบ
“ได้ เราจะไม่ลืม ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยเตือนเรา” หยางจื่อตอบ แล้วสะบัดชายชุดคลุมก้าวย่างออกไป จางกงกงเห็นสถานการณ์ไม่ดีนักก็ไม่กล้าถามอะไรอีก ก้มตัวทำความเคารพฮองเฮาแล้วตามหลังหยางจื่อออกไป
หนิงซูเยว่นั่งมองแผ่นหลังกว้างของโอรสสวรรค์ด้วยสายตาเย็นชาถึงอย่างไรนางจะลืมเลือนไม่ได้ว่าเขาเป็นใหญ่ในใต้หล้าหัวใจเขาไม่ได้มีไว้เพื่อใครแม้แต่นางก็ไม่ใช่
ชายาขั้นสูงนั่งเกี้ยวนำหน้าเข้าตำหนักใหญ่ซึ่งเป็นที่ประทับของฮ่องเต้ เสวียอวี้เจินแต่งกายงดงามดวงหน้าพริ้มเพราผิวขาวราวกับหิมะรับกับริมฝีปากแดงนุ่มราวกลับกลีบบุปผาที่กำลังล่องลอย นางหวังว่าจะทำให้ลมเปลี่ยนทิศนางเคยเป็นคนโปรดอันดับหนึ่งนางก็ต้องทำให้กลับเป็นเช่นนั้นได้ แม้ชายาสนมคนอื่นๆ จะแต่งกายอย่างประณีตงดงามปักปิ่นหรูหราเงาจากยอดปิ่นกระทบกับแสงโคมไฟดูระยิบระยับ
