รักกับผัวแต่มั่วกับเพื่อน
ตอน ผัวไม่ให้เงินใช้เลยต้องรับจ้างนวด
ตอนเย็นแตงโมกลับบ้านด้วยอาการจับไข้ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะป่วยเธอจึงซื้อยาแก้ปวดมาไว้กินหลังอาหารเย็น
เธอเลือกซื้อไส้กรอกวุ้นเส้นระหว่างทางกลับหอเพราะรู้สึกว่าไม่หิวข้าวเท่าไร และยังซื้ออีกถุงเผื่อไปฝากสามีด้วน พอล้วงดูเงินในกระเป๋าก็เหลือเพียงสองร้อยบาท
ทว่าพอกลับมาถึงหอพักที่อยู่ลึกเกือบสุดซอยก็เจอรถsuvสีดำของอาร์ทจอดอยู่ใต้ตึกแล้ว ด้วยความที่เค้าเป็นครูในโรงเรียนมัธยมจึงเลิกงานวัยกว่าคนทำงานบริษัท
สาวเหนือขึ้นลิฟท์มายังชั้นสี่ห้องมุมก็เจอกับสามีที่กำลังนั่งก้มหน้ามองคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คอยู่ ในจอมีภาพสาวกำลังเปิดไพ่บาคาร่า ทำเอาเธอถึงกับส่ายหน้าอย่างผิดหวังเพราะขอเท่าไรสามีก็ไม่เคยเลิกเล่นการพนันได้
ครั้งก่อนที่เสียพนันหนักอาร์ทหยุดเล่นได้เกือบเดือน พอเงินออกเค้าก็ฝากไปเล่นใหม่อีก ทุกครั้งที่แตงโมขอให้หยุดเล่นก็จะทะเลาะกันเสียงดังจนเธอไม่อยากจะว่าอะไรอีก เธออายห้องข้างๆและป้าที่ดูแลหอเมื่อทะเลาะกับสามีบ่อยครั้งในเดือนก่อน
"กินไส้กรอกไหม ร้อนๆเลย เค้าซื้อมาฝาก" คนสวยเดินมายืนข้างหลังสามีที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะคอมริมหน้าต่าง
"อือ! เดี๋ยวกิน เอาวางไว้นั่นแหละ" อาร์ทตอบโดยไม่หันมองเมียสาวคนสวย ตาจ้องอยู่แต่ไพ่ในจออย่างลุ้นสุดตัว
แตงโมถอนหายใจเบาๆเพราะไม่อยากมีเรื่อง เธอเดินกลับมานั่งที่โซฟายาวหน้าทีวีแล้วจิ้มไส้กรอกวุ้นเส้นกินอย่างสงบเสงี่ยม
"เอ่อ! คือเค้าเพิ่งเริ่มงานน่ะ กว่าเงินจะออกอีกหลายวันเลย ขอซักพันได้ไหม"
แตงโมเอ่ยขณะหันมองสามีจากด้านหลัง
ปึ่ง! "แม่ง! อะไรวะ เสียอีกแล้ว" อาร์ทเอากำปั้นทุบโต๊ะเมื่อสาวเปิดไพ่ในจอที่เค้าแทงแล้วแพ้
"อาร์ท ฟังเค้าหน่อย" แตงโมเรียกซ้ำ
"ก็มันยังไม่มี จะให้เอาที่ไหนล่ะแตงโม ที่ทำงานไม่มีเพื่อนให้ยืมเลยเหรอ" สามีที่เป็นถึงคุณครูหันมาบ่นด้วยเสียงมีน้ำโห
"ก็เงินเพิ่งออกนี่ ไม่มีก็ไม่เป็นไร" คนสวยเอ่ยและก้มหน้าละห้อย น้ำตาคลอเบ้า รู้สึกอยากกลับบ้านนอกทันทีที่ภาพหน้าแม่ลอยเข้ามาในหัว
"ก็จ่ายค่าหอค่าผ่อนรถไปแล้วไง เงียบๆไปเลย นี่กำลังหาเพิ่มอยู่เนี่ย ไปหาหยิบหายืมมาก่อน หัดเอาตัวรอดซะบ้าง" สามีบ่นขณะหันกลับไปก้มมองจอพนันและคลิกเมาส์กรอกตัวเลขยอดเงินแทงตาละเป็นพันๆ
วันที่สองของการทำงาน
สาวแตงโมมาทำงานก่อนเวลาแต่เช้าเพราะไม่อยากรอเจอหน้าสามีที่ตื่นสายกว่าตัวเอง เธอเตรียมพร้อมด้วยการสวมเสื้อกันหนาวสีชมพูแบบมีหมวกฮู้ดน่ารักๆมาด้วย
พี่มิ้นผู้จัดการร้านก็มาแต่เช้าเช่นกัน เค้ามักจะเริ่มงานเช้ากว่าคนอื่นและกลับช้ามาก น่าจะทำโอทีทุกวันจนกลับดึกเสมอ
"มาเช้าจังแตงโม ยังไม่ถึงเวลาเริ่มงานเลยนะ เราจำผิดป่ะเนี่ย"
หนุ่มตัวผอมสูงใบหน้าคมเรียวหล่อเอ่ยทัก
"เปล่าค่ะพี่มิ้น หนูกะจะมาทานมื้อเช้าที่นี่น่ะค่ะ" แตงโมเงยหน้าตอบผู้จัดการร้านอย่างยิ้มแย้ม เธอรู้สึกผ่อนคลายดีเมื่อออกมาจากห้องที่มีแต่สามีผีพนัน
"ตามสบายเลยนะ จนกว่าจะเริ่มงานก็พักไปก่อน" พี่มิ้นเอ่ยขณะก้มล้วงเงินในเก๊ออกมานับและทำบัญชีลงในเครื่องคอมไปด้วย พนักงานกะดึกสองคนก็นั่งหาววอดๆอยู่ที่เคาน์เตอร์คิดเงิน
แตงโมเดินเลือกอาหารเช้าขณะที่ก้มล้วงเงินในกระเป๋าอย่างใจแป้ว เธอจึงเลือกหยิบบะหมี่ถ้วยสำเร็จรูปไปกดน้ำร้อน จ่ายเงินแล้วมานั่งกินที่โต๊ะยาวสำหรับลูกค้า
"แตงโม มาเช้าจัง" นายชิน เพื่อนร่วมงานสุดหื่นตบไหล่เบาๆขณะเดินมายืนค้ำหัว
อุ้ย! คนสวยสะดุ้งขณะเงยมองหนุ่มแว่นหน้าตี๋
"วันนี้ตัวต้องเรียงเองแล้วนะ สอนไปแล้วนี่" ชินเอ่ยขณะลงมานั่งข้างๆแล้วแกะห่อข้าวเหนียวหมูหวานออกมากิน
"แล้วนายล่ะ ไปทำตรงไหน" แตงโมหันมาถาม ขณะเดียวกันก็ก้มมองข้าวเหนียวร้อนๆในห่อใบตองที่มีควันขาวลอยฟุ้ง หมูหวานก็หอมน่ากิน
อ่ะ! นายชินหยิบข้าวมาวางไว้ในมือและหมูอีกหลายวางไว้ด้วย
ง่ำ! ๆ ๆ คนสวยหยิบหมูและข้าวบนมือที่แบรอมากินทีละคำๆ
"ก็ทำที่เดียวกันแหละ แต่แตงโมต้องฝึกทำเองแล้ว เดี๋ยวเปลี่ยนกะจะไม่ได้เจอกันไง ใครจะมาสอน" ชินเอ่ยขณะหยิบข้าวในห่อกินด้วยมืออีกข้าง
"อ้อ! แล้วทำไมมาทำงานนี่รึ มันหนักอยู่นะ" คนสวยหันมาถามขณะยกถ้วยบะหมี่ซดน้ำร้อนๆ
"ก็หาเงินไว้เรียนป.ตรีไง เดี๋ยวได้ค่าเทอมครบก็จะเปลี่ยนมาทำพาสไทม์แล้ว" คำตอบของชินช่างน่าสงสาร เพราะแตงโมเรียนจบป.ตรีตั้งนานแล้วแต่เพื่อนคนนี้ยังไม่มีโอกาสเรียนด้วยซ้ำไป
ทั้งคู่นั่งคุยกันอยู่นานสองนานก่อนที่ผู้จัดการร้านจะเรียกเข้างานก่อนเวลาเพราะมีของในห้องเย็นที่ต้องเคลียร์ออกมาก่อนที่จะเอาของใหม่เข้าไปเรียง
"เข้าก่อนเวลาสามสิบนาทีนะ เดี๋ยวพี่ให้เป็นโอที" พี่มิ้นตะโกนตามหลังแตงโมกับชินที่สวมเสื้อกันหนาวเดินเข้าห้องแช่เย็นหลังตู้แช่เครื่องดื่ม
อึ๊บ! ๆ ชินก้มยกลังเครื่องดื่มที่ยังไม่ได้ขายจากซอกมุมห้องออกมาเรียงหลังประตู เค้าสวมเสื้อกันหนาวสีดำและดึงหมวกฮู้ดมาคลุมหัว
"อันนี้ยังไม่ได้ขายแล้วเอาออกทำไมอ่ะ" แตงโมถามขณะยืนมองชิน
"มันจะหมดอายุแล้วต้องเคลียร์ออก เดี๋ยวมีรถมาส่งล็อตใหม่เราค่อยเอาเข้ามาแทน" ชินตอบขณะกำลังยกของหนักจนตัวเกร็ง คอเป็นเส้นเอ็นปูดๆ
"ให้เค้าช่วยไหม"
"ไม่ต้อง โมยกไม่ไหวหรอก" ชินตอบแล้วหันมานั่งยองๆเงยหน้ามองตากลมแป๋วของแตงโม
"งั้นให้เข้ามาแล้วจะช่วยอะไรได้ล่ะ" แตงโมเอ่ยขณะยืนกอดอกด้วยความหนาว
"ช่วยทำแบบเมื่อวานได้ไหมล่ะ เนี่ยมันแข็งอีกแล้ว" ชินเอ่ยและนั่งยองๆชี้เป้ากางเกงตัวเองที่มันตุงโด่จนเห็นเป็นรูปดอกเห็ด
"อือ! ถ้าทำให้เสร็จน่ะ ห้าร้อยได้ไหมล่ะ" สาวแตงโมตอบอย่างหัวไว
"หือ! ก็แลกกับที่เราไม่ให้เธอต้องยกของไง ยังจะคิดเงินด้วยเหรอ" ชินเอ่ยและเกาหัวตัวเอง
"ถ้าจับเฉยๆเหมือนเมื่อวานไม่คิดเงิน แต่ถ้าชักให้แตกห้าร้อย ตามใจเลยว่าจะเลือกแบบไหน" แตงโมเอ่ยจบแล้วเดินมานั่งยองๆหายใจรดหน้าชิน
เธอเอามือน้อยหงายขึ้นแล้วลูบช้อนไข่กับเป้าตุงๆจนนายชินเสียวเอวตูดสั่น
"โอย! ๆ ห้าร้อยก็ได้แตงโม" หนุ่มเเว่นเอ่ยแล้วเดินไปยืนพิงหลังประตูห้องเย็น เอามือกดล็อคลูกบิดแล้วกวักมือเรียกแตงโมให้เดินมาหา
ฮิ! ๆ คนสวยยิ้มมุมปากขณะเดินมายืนชิดกับหนุ่มแว่นหน้าตี๋ เธอเอามือล้วงเข้าเอวกางเกงขายาวแล้วบีบกำแท่งเอ็นแข็งๆ
ค่อยๆกำบีบไล่จากโคนใหญ่ๆมายังส่วนปลายเพื่อทำความคุ้นเคยกับแท่งเอ็นของผู้ชายที่ใหญ่กว่าของสามีตัวเอง
ซี๊ดด! อือ! ชินยืนครางปากสั่น ไม่รู้ว่าเพราะความหนาวหรือความเสียว
ฟุ่บ! แตงโมลงไปนั่งยองๆแล้วปลดตะขอดึงกางเกงเพื่อนร่นลงถึงเข่า จากนั้นเงยหน้ามองแท่งเอ็นลำโตที่เกือบจิ้มปลายจมูกของเธอ
แท่งเอ็นชินขาวสะอาดสะอ้านผิดกับของสามีที่ดำคล้ำ ส่วนหัวของเค้าบานใหญ่น่ากลัว มันสีแดงอมชมพูและมีเนื้อหยาบๆรอบขอบเงี่ยงเป็นตะปุ่มตะป่ำ
หนังหุ้มปลายเปิดเต็มที่เมื่อแข็งจนดุ้นเอ็นสั่นกระตุก ส่วนกลางลำมีเส้นเอ็นปูดๆพันหยักมองแล้วชวนเสียวท้องน้อย ส่วนโคนก็ใหญ่มากแถมยังมีขนดกดำปกคลุมหนาตา
"ทำไมไม่ใส่กางเกงในล่ะ" เธอเอ่ยถามชินทั้งๆที่ตากำลังมองหัวดอกเห็ดที่มีน้ำใสๆเยิ้มออกทางปากรูน้อย
"ของเรามันใหญ่อ่ะ เวลาแข็งแล้วกางเกงในมันรัด ยิ่งเจ็บทรมานกว่าตอนไม่ใส่อีก" ชินตอบขณะก้มมองใบหน้าสวยและแก้มโตของสาวเหนือที่อวบอิ่มซ่อนรูป
"ใหญ่จริงๆแหละ" แตงโมเอ่ยแล้วยกมือสองข้างกำแท่งเอ็นต่อกัน ส่วบ! ๆ ๆ ค่อยๆรูดสาวแท่งโตที่กำไม่รอบจนมันแดงเถื่อกคามือ
หัวบานๆสั่นกระตุกหงึกหงั่ก แท่งยาวงัดขึ้นลงจนมือสั่นสะท้านตามไปด้วย ความสากหยาบของมันทำให้เสียวๆคันๆอุ้งมือดีแปลกๆ
ส่วบ! ๆ ๆ ๆ แตงโมเริ่มกำบีบแน่นๆแล้วกระชากรูดแรงเร็ว
โอยย! ซี๊ดด! อาาา! ชินร้องครางเสียงดังระงม ยังดีที่ห้องเย็นมันเก็บเสียงดีพอสมควร