รักกับผัวแต่มั่วกับเพื่อน

เผลอใจให้ผู้จัดการ

รักกับผัวแต่มั่วกับเพื่อน

ตอน เผลอใจให้ผู้จัดการ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาแตงโมก็ได้เปลี่ยนมาเข้ากะดึก เธอต้องทำงานกับพนักงานผู้หญิงอีกหนึ่งคนชื่อว่าพี่แป๋ว เธอเป็นสาวใหญ่ที่มีลูกผัวแล้ว กำลังหาเงินซื้อรถ

เดิมทีจะมีพนักงานชายอีกคนแต่ว่าเพิ่งลาออกไป พี่มิ้นที่เป็นผู้จัดการร้านเลยต้องอยู่เข้ากะแทนคนที่ขาด เค้ามาเข้างานตั้งแต่ตอนบ่ายและจะกลับออกเช้าพร้อมๆกับคนที่ทำกะดึก

เท่ากับว่าผู้จัดการร้านต้องควงถึงสองกะจากเดิมที่เข้าเช้ากลับค่ำ นับว่าเป็นคนที่รับผิดชอบดีมาก

วันนี้อาร์ทสามีของแตงโมเล่นพนันบอลชนะได้เงินมาหลายพัน เค้าพาแตงโมออกมานั่งกินหมูกระทะรก่อนจะขับรถมาส่งเธอถึงร้านมินิมาร์ท ซึ่งสามีดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ กลับกันถ้าวันไหนเสียพนันก็จะกลายเป็นอีกคน แตงโมจึงไม่ได้ดีใจอะไรมาก เธอออกจะชินชาเสียแล้วกับโอกาสพิเศษของเธอกับสามีเหล่านี้

"ไปแล้วนะบายๆ ตั้งใจทำงานล่ะคนเก่ง" สามีลดกระจกรถsuvแล้วโบกมือลาเมียรักวัยสาวสะพรั่ง

"บาย อย่านอนดึกล่ะ ได้แล้วอย่าไปเล่นอีก" แตงโมตะโกนตอบก่อนจะเดินถือถุงผ้าเข้ามาในร้านมินิมาร์ทหน้าปากซอย

เธอสวมกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำกับเสื้อยูนิฟอร์มสีขาวของมินิมาร์ทที่เพิ่งได้รับแจกมาวันก่อน เธอมัดผมยาวสีดำขลับยาวถึงกลางหลังและสวมหมวกแก๊ปทำให้ดูสวยทะมัดทะแมงไปอีกแบบ

"อ้าวพี่มิ้น ยังไม่กลับรึ" คนสวยแปลกใจเมื่อมองมาที่เคาน์เตอร์เห็นหนุ่มตัวผอมสูงชะลูดยืนก้มๆกดๆเครื่องคิดเงินอยู่

"เปล่า พี่อยู่กะแทนน้องที่ลาออกน่ะ" พี่มิ้นตอบโดยไม่เงยหน้ามอง

"ฮิ! ๆ ขยันจัง" แตงโมยิ้มขณะยืนเขย่งเท้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์และก้มมองใบหน้าเรียวหล่อคมคายของผู้จัดการร้าน เค้าดูดีราวกับไอดอลจีน ไม่ก็พระเอกหนังจีนที่ตัวสูงๆหน้าคมๆอะไรเทือกนั้น

"มาแล้วคนสวยประจำร้าน มาช่วยพี่เติมของนี่มา" พี่แป๋วกวักมือเรียกแตงโมอยู่ที่หน้าชั้นเรียงสินค้า

"มาแล้วจ้าแม่ ฮิ! ๆ ๆ" แตงโมวิ่งเข้ามานั่งข้างๆสาวอ้วนและช่วยหล่อนจัดของไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน

กะกลางคืนคนจะน้อยมาก นานๆจะมีลูกค้าเข้ามาทีนึง ชวนให้ง่วงพอสมควร ไม่เหมือนกับตอนที่คนเยอะเพราะทำให้รู้สึกตื่นตัวตลอดเวลา

ระหว่างที่สองสาวจัดของผู้จัดการร้านก็ยืนรอคิดเงินลูกค้าที่เคาน์เตอร์ตลอดเวลา ผ่านไปหลายชั่วโมงสินค้าก็จัดวางเสร็จพอดี พี่แป๋วขออนุญาติพี่มิ้นเข้าไปนอนในห้องเย็นเก็บเครื่องดื่มเพราะในนี้ไม่มีกล้อง

แตงโมง่วงเลยมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆพี่มิ้นผู้จัดการที่แสนใจดี

"ง่วงก็ไปนอนได้นะแตงโม" หนุ่มหน้าคมผิวแทนเอ่ยขณะที่กำลังอ่านหนังสือกฎหมาย

"ไม่ดีกว่าค่ะ นอนแล้วกลัวปลุกไม่ตื่น" คนสวยตอบและหยิบมือถือขึ้นมากดเล่น

"อื้ม! ความคิดดี แล้วทำงานที่นี่เป็นไงบ้าง พอไหวไหม" พี่มิ้นถามลอยๆขณะยังก้มหน้าอ่านหนังสือ

"ไหวค่ะ ได้รับจ๊อบ เอ๊ยได้ประสบการณ์เพิ่มเยอะเลยค่ะ" แตงโมหันมาตอบและถามผู้จัดการกลับ

"พี่มิ้นก็ดูจะทำงานเยอะจังนะคะ ไหวเหรอคะ"

"ไหวสิ ไม่ได้ขยันหรอกนะ ทำเยอะก็ได้โอทีไง ฮ่า! ๆ ๆ" หนุ่มหน้าคมเอ่ยและหันมาหัวเราะ ทำให้แตงโมพลอยขำไปด้วย ทั้งคู่จึงนั่งคุยกันสนุกสนาน

ยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาว ทว่าพี่มิ้นก็ชวนคุยหลายๆเรื่องจนแตงโมหายง่วง ลูกค้าก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเข้ามาเลือกซื้อของอยู่เรื่อยๆ ทีละคนสองคน จนถึงเวลาเช้ามืดแตงโมก็ฟุบหน้าหลับในสภาพแก้มแนบกับเคาน์เตอร์

ป่าบ! มือใหญ่ของพี่มิ้นตีหัวไหล่แตงโม

"ไป กลับได้แล้ว"

"ฮ้าวว! เช้าแล้วหรือคะ" คนสวยเงยหน้าหาววอดๆ

"อื้อ! กลับไปนอน เดี๋ยวจะมาต่อกะไม่ไหวนะ แล้วอยู่หอไหนเนี่ย" พี่มิ้นถามขณะกำลังสรุปบัญชี

"หอดอกมะลิค่ะ เกือบสุดซอยเลย พี่มิ้นยังไม่กลับรึ" แตงโมตอบขณะลุกยืนกางแขนบิดเอวทำท่ากายบริหาร

"อ้าว! หอเดียวกันนี่ ทำไมไม่เคยเจอล่ะ" พี่มิ้นดูแปลกใจ

"อ้าว! หนูอยู่ชั้นสี่ค่ะ" แตงโมหันมาเอ่ย

"อ้อ พี่อยู่ชั้นหนึ่งน่ะ" พี่มิ้นตอบแล้วก้มหยิบกระเป๋าเป้สะพายใต้เคาน์เตอร์ขึ้นมา "ป่ะ งั้นกลับด้วยกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวต้ม ถือว่ารับน้องใหม่ไง หึ! ๆ"

"เย้! ขอบคุณค่ะ" คนสวยชูสองมือแล้วยิ้มแฉ่ง

ห้านาทีต่อมาสาวเหนือที่ขาวอวบซ่อนรูปก็เดินตามหลังชายหนุ่มผิวแทนต้อยๆ เธอเพิ่งสังเกตุเห็นว่าพี่มิ้นสูงมากๆ

"ร้านนี้น่ะอร่อยสุดๆเลยหละแตงโม พี่เคยมากินเจ็ดวันติดด้วยนะ ฮ่า! ๆ ๆ" ผู้จัดการเอ่ยขณะเดินนำไปที่ร้านข้าวต้มริมทาง

ฮิ! ๆ ๆ แตงโมหัวเราะไปกับพี่มิ้น เวลาทำงานเค้าดูขรึมๆเงียบๆ แต่พอเลิกงานแล้วดูเป็นกันเองดีมาก

ชั่วครู่ต่อมาทั้งสองก็นั่งกินข้าวต้มริมทางขณะที่ผู้คนกำลังสัญจรไปทำงานแต่เช้า แตงโมกินข้าวต้มกุ้งส่วนพี่มิ้นกินข้าวต้มหมู

พออิ่มแล้วพี่มิ้นก็เดินนำกลับหอโดยที่แตงโมเดินตามหลังอีกเช่นเคย ราวๆหกร้อยเมตรจากหน้าปากซอยทั้งคู่ก็มาถึงหอพักสีเขียว

"แตงโมอยู่กับใครล่ะ" พี่มิ้นหันมาเอ่ยถามขณะที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าหอ

"อยู่กับแฟนค่ะ แต่เค้าน่าจะไปทำงานแล้วหละ" แตงโมตอบแบบละเอียดยิบ

"เดี๋ยวพี่ขึ้นไปส่งละกันนะ" พี่มิ้นเอ่ยแล้วเดินนำไปเข้าลิฟท์ก่อน

"พี่มิ้นก็อยู่กับแฟนหรือคะ ที่ชั้นหนึ่ง" คนสวยถามหนุ่มตัวสูงๆที่ยืนชิดข้าง

"อื่ม! แฟนพี่ยังเรียนป.ตรีน่ะ"

"โหว คบเด็กนักศึกษาเลยหรือคะ" แตงโมเอ่ยแซว

"หึ! ๆ อย่างว่าแหละ แบบนี้ไงพี่ต้องทำโอทีล่วงเวลา พี่ต้องใช้เงินเยอะน่ะไม่ได้ขยันหรอก เหอะ! ๆ" พี่มิ้นตอบอย่างอารมณ์ดี

แตงโมเดินนำหน้าผู้จัดการร่างสูงยาวปราดเปรียวมาถึงหน้าห้องมุมชั้นสี่ เธอเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาวางกระเป๋าผ้าลงบนโต๊ะคอมของสามีที่ริมหน้าต่าง

จู่ๆพี่มิ้นก็เดินตามเข้ามาแล้วสวมกอดแตงโมจากข้างหลัง หมับ! ท่อนแขนกอดรวบร่างอิ่มอวบนุ่มนิ่มขณะที่หน้าอกร้อนแนบนาบกับแผ่นหลังของแตงโม

อุ๊ย! เธอตกใจแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีผู้จัดการที่ใจดี ฟ่อด! ๆ หน้าหล่อก้มหอมแก้มซ้ายทีขวาทีก่อนจะเอาคางมาวางพาดไว้บนบ่าน้อย

อือ! แตงโมครางเบาๆขณะที่หัวไหล่ขวาแทบทรุดเมื่อมีหน้าเรียวหล่อวางบดอยู่

"แตงโมสวยจัง ตัวก็หอม พี่ได้กลิ่นหนูแล้วหายง่วงทั้งคืนเลย"

พี่มิ้นกระซิบหูด้วยวาจาแบบคนเจ้าชู้ ผิดกับบุคลิกตอนทำงานมาก

"เหรอคะ คือหนูหายใจไม่ออก" แตงโมตอบในสภาพเสียวหัวใจว่าบๆหวามๆ

พี่มิ้นยอมคลายกอดแล้วจับร่างแตงโมหันกลับมาหากันแบบตามองตา

แตงโมเงยหน้ามองหนุ่มร่างสูงขณะที่เค้าค่อยๆก้มลงมาจูบปากของเธอภายในชั่ววินาที

จุ๊บ! ๆ ๆ ปากแดงๆที่หนานุ่มของพี่มิ้นค่อยๆจูบปากของแตงโมอย่างทะนุถนอมและนุ่มนวลผิดกับรอยจูบที่หิวอยากของสามีเธอมาก

อื้อ! อือ! แตงโมหลับตาและไม่จูบตอบ แต่ก็ปล่อยให้ผู้จัดการหน้าหล่อจูบเธออย่างตามแต่ใจ

จู่ๆมือใหญ่ก็โอบรัดเอวไปด้านหลังแล้วดึงรวบเรือนกายอิ่มขาวให้มาแนบหน้าท้องชนกัน

มือใหญ่ขยำตูดขณะที่แขนก็กอดรัดแนบแน่น ซักพักมือก็ล้วงลงใต้ตูดและนิ้วมือสากๆของพี่มิ้นก็เลยมาลูบโดนร่องสาวทางด้านหน้า

พรื่ด! ๆ ๆ นิ้วกลางกรีดลากผ่าเป้ากางเกงยีนส์ขณะที่ปากพี่มิ้นก็รุกจูบหนักขึ้น

อ๊ะ! อืออ! แตงโมยืนเขย่งสุดปลายเท้าขณะที่อ้าปากจูบตอบกับผู้จัดการแบบแลกลิ้นพันกัน

น้ำลายในปากแตกซ่านเมื่อปลายลิ้นแตะโดนปลายลิ้น เเป๊บๆก็โดนพี่มิ้นแย่งดูดเอาน้ำลายในปากของเธอไปกลืนกินจนแห้งเหือด

ฟุ่บ! หนุ่มสูงตกตูดอุ่มแตงโมขึ้นมานั่งห้อยขาบนโต๊ะคอมของสามีเธอเอง ซึ่งปกติจะเป็นที่วางโน๊ตบุ๊ค

"พี่มิ้นนน" แตงโมเอามือจับข้อแขนหนุ่มหน้าคมขณะที่เค้ากำลังจะปลดตะขอกางเกงยีนส์ของเธอออก

"นะครับ แป๊บเดียว" พี่มิ้นก้มหน้าสบตาอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงหวาน

แตงโมยอมคลายมือน้อยที่บีบกำข้อแขนใหญ่ออก พี่มิ้นก็ดึงถอดกางเกงยีนส์ของเธอออกไปอย่างทุลักทุเลพอสมควร

มือใหญ่จับกางเกงในสีชมพูดึงรูดลงมาที่หัวเข่าโดยที่แตงโมก็ช่วยยกตูดให้ถอดแต่โดยดี สุดท้ายมันก็หลุดออกทางปลายเท้าไปกองกับพื้นห้อง

พี่มิ้นยืนค้ำหัวขณะเอามือจับหัวเข่าสองข้างแบะอ้า เค้าก้มมองเนินหน่าวที่นูนโหนกขาวโพลนอย่างตาค้าง

สาวเหนือที่เนื้อนวลและขาวเหมือนหยวกกล้วยทำเอาผู้จัดการถึงกับอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่เค้าจะได้สติแล้วก้มลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น สองมือจับหัวเข่าสาวสวยฉีกอ้า หน้าเรียวหล่อมุดลงมาซบกับร่องสาวสีแดงสดที่มีเส้นขนเพียงหรอมแหรม

อื้อ! แตงโมเงยหน้าอ้าปากหน้าสะดุ้งเมื่อจมูกโด่งๆของพี่มิ้นจิ้มโดนเม็ดเสียวของเธอขณะที่เค้ามุดเข้าหว่างขา

แผล็บ! ๆ ๆ ลิ้นสากยาวเลียปาดร่องสาวจนกลีบแยกอ้า น้ำเสียวหลากไหลพรั่งพรูออกมาเลอะปากเลอะคางหนุ่มหล่อที่ไม่ใช่สามี

อ๊าาา! อร๊า! แตงโมก้มมองหว่างขาตัวเองและส่ายหน้าร้องครางระงม สองมือจิกกำผมรองทรงของพี่มิ้นเอาไว้แน่น

ลิ้นสากๆเลียตวัดใส่ร่องสาวอยู่นานสองนาน น้ำเสียวจากร่องแดงไหลเลอะตูดก่อนจะลงมากองเป็นแอ่งบนโต๊ะคอมสามี

ฟุ่บ! ๆ ๆ พี่มิ้นยืนขึ้นแล้วปลดตะขอถอดกางเกงตัวเองออกไปพร้อมกับกางเกงในสีแดง

เค้ายืนกำแท่งเอ็นสีคล้ำดำอันยาวโง้งไว้แน่นขณะที่ส่งยิ้มและมองตากับแตงโม

คนสวยกลืนน้ำลายเหนียวและส่ายหน้าขณะก้มหนีสายตาพี่มิ้นลงมามองแท่งเอ็นอันยาวที่งอโค้งขึ้นเหมือนกล้วยหอม

ขนาดของพี่มิ้นใหญ่พอๆกับชินแต่ว่ายาวกว่ามากจนน่ากลัว พอนึกถึงของสามีตัวเองแล้วพี่มิ้นนั้นยาวกว่าเกือบสองเท่า นึกไม่ออกเลยว่าถ้ายอมให้เค้าเอาเข้ามาแล้วมันจะปักลึกถึงส่วนไหนของตัวเอง

"ขอพี่เถอะนะ แตงโม พี่ชอบแตงโมตั้งแต่ที่เห็นมาทำงานวันแรกละ"

พี่มิ้นเอ่ยเมื่อเห็นสองมือน้อยของแตงโมยกมาปิดหว่างขาที่เลอะน้ำเสียวปนน้ำลาย

"พี่อย่าบอกให้ใครว่าได้หนูนะ" คนสวยเงยหน้าเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ

"พี่จะไปบอกทำไม แตงโมก็รู้ว่าตอนทำงานพี่จริงจังกับงาน" พี่มิ้นสบตาตอบ

มือน้อยยกออกจากหว่างขา พี่มิ้นจับโคนลำแน่นหนับแล้วยืนย่อเข่ากดส่วนปลายบานๆอัดเสียกเข้ามาตรงปากร่องเลอะๆทันใด

พรื่ดดดด! อร๊ายยยย! คนสวยกัดริมฝีปากตัวเองร้องลากเสียงยาวเมื่อเเท่งรักอันยาวโง้งแทงกระเสือกกระสนเข้ามาภายในตัวของเธอแบบลากยาวมิดด้าม มันมุดแทงเข้ามาในสภาพแยงเสยขึ้นบน ส่วนปลายงัดครูดภายในร่องสาวด้านบนรุนแรง ให้ความรู้สึกผิดกับของสามีที่ลำตรงๆแทงเข้ามาตรงๆ

อื่ม! อาาาส์! พี่มิ้นกดแท่งเอ็นแช่เอาไว้ในหว่างขาแตงโมและครางอย่างสุขใจ

ติ๊ง! ๆ ๆ ๆ จู่ๆมือถือในกระเป๋าสะพายของพี่มิ้นก็ดังดึ้น เค้าหันไปล้วงเป้ที่สะพายอยู่แล้วดึงมือถือขึ้นมากดรับสาย

"ฮัลโหล นิดา ว่าไง"

ผู้จัดการหน้าหล่อรับสายแฟนตัวเองทั้งๆที่กำลังแทงแท่งเอ็นปักคาหว่างขาของแตงโมแบบมิดด้าม

"หือ! ยังไม่กลับ กำลังเคลียร์เงินอยู่" พี่มิ้นตอบสายแฟน

อือ! "ยังไม่เสร็จ อีกซักแปบนะ"

เอี๊ยด! ๆ ๆ หนุ่มหล่อเอ่ยแล้วโยกเอวกระแทกเข้าออกจนโต๊ะคอมโยกสั่น

อื้อ! ๆ ๆ แตงโมยกสองมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ร้องครางในลำคอหงิงๆขณะที่ร่างขาวโพลนสั่นสะท้านไปมาตามจังหวะแท่งเอ็นเอ็นของผู้จัดการ