EP.02 ตรรกะป่วย
894 Words
EP.02 ตรรกะป่วย
เซเลน่าพยายามเก็บซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่สวยหวานของตัวเอง แต่ภายในใจนั้นยิ่งไรอัลต่อต้าน เธอก็ยิ่งอยากจะเอาชนะ อยากจะให้เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่อยู่เหนือการควบคุมของเธอ
"ยิ่งยาก ยิ่งอยากได้เคยได้ยินไหมคะ" เซเลน่าเอ่ยขึ้น
"ผมรู้จักคำนั้นดี แต่คุณยิ่งง่ายก็ยิ่งอันตรายไม่ใช่เหรอครับ" ไรอัลตอบกลับอย่างเหลืออด เมื่อเซเลน่าพูดกระตุ้นให้เขานึกถึงอดีตแฟนสาวอย่างโรแซน ที่ตลอดเวลาที่คบหากันนอกจากจูบ เธอก็แทบจะไม่ให้เขาสัมผัสเลย
"คุณ!" คำพูดจาดูถูกของไรอัลเองก็สร้างความไม่พอใจให้กับหญิงสาวเช่นกัน
"ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะครับ แต่ผมว่าผู้หญิงแบบคุณถ้าพูดจาง่ายๆ น่าจะเข้าใจมากกว่า"
"ก็เข้าใจค่ะ แต่ไม่หยุด คุณจะทำไมเหรอคะ" เซเลน่าข่มความไม่พอใจเอาไว้แล้วเหยียดยิ้มหวานส่งออกไป
"ทำเพื่ออะไรครับ ผมว่ามีหลายคนที่พร้อมจะนอนกับคุณนะครับ อย่าลดคุณค่าตัวเองไปมากกว่านี้เลย"
"นี่คุณ คุณต้องตั้งสติ และปรับความคิดใหม่นะคะ ผู้หญิงอย่างฉันไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่า และการที่ฉันเข้าหาคุณก่อนก็ไม่ได้หมายความว่าฉันลดคุณค่าในตัวเอง คุณค่าของผู้หญิงอยู่ที่ไหนเหรอคะ? ต้องเรียบร้อย อ่อนหวาน รักนวลสงวนตัว รอพบกับรักแรกงี้เหรอ นี่มันชีวิตจริงนะคะ ถ้ารอขนาดนั้นไม่เฉาตายก่อนเหรอคะ การที่คุณใช้ชีวิตเรียบง่ายเป็นคนแสนดีไม่ได้เป็นตัวการันตีว่าชีวิตคุณมีค่านะคะ เพราะถ้ามีค่ามากพอแฟนเก่าของคุณคงไม่ทิ้งคุณไป"
"..."
"และนั่นหมายความว่าอะไรคะ? หมายความว่าคุณไม่มีค่าสำหรับผู้หญิงคนนั้น และต่อให้ฉันไม่มีค่าพอให้คุณสนใจก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่มีค่าสำหรับคนอื่น ยอมรับว่าตอนแรกคุณก็มีค่าในสายตาฉันนะคะ เพราะคุณทำให้ฉันสนใจได้ แต่ตอนนี้คงต้องขอบายกับความคิดป่วยๆ ของคุณแล้วละค่ะ" เซเลน่าตอบกลับอย่างเหลืออด เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงต้องมองผู้หญิงรักสนุกอย่างเธอเป็นคนไร้ค่า ทั้งๆ ที่นี่มันก็ร่างกายเธอ ชีวิตเธอ ทำไมคนอื่นต้องมาเดือดร้อนมาตัดสินชีวิตของเธอ
"ผมขอโทษแล้วกันครับถ้าคำพูดของผมทำให้คุณรู้สึกไม่ดี ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่ต้องมาทำตัวแสนดีขอโทษทีหลังหรอกค่ะ ด่าฉันมาตรงๆ ว่าเป็นผู้หญิงร่านยังรู้สึกดีกว่า อย่างน้อยก็จริงใจดี" เซเลน่าลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่ก็ไม่วายเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง
"แล้วจะบอกอะไรให้นะคะ ถ้ายังมีความคิดแบบนี้อยู่ ชาตินี้คุณก็คงไม่มีเมียเป็นของตัวเองหรอกค่ะ ผู้หญิงในอุดมคติของคุณถามว่ามันมีไหม? มีค่ะ แต่อาจจะเป็นส่วนน้อยของประชากรหญิงบนโลกนี้แล้ว" พูดจบเซเลน่าก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง โดยไม่หันกลับมามองไรอัลที่นั่งอยู่ด้านหลังเธอเลยแม้แต่น้อย ราวกับตอนนี้เขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอเท่านั้น
"ทำไมหน้าบูดแบบนั้น แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น" เวโรนิก้า ที่เห็นเพื่อนเดินกลับมาที่โต๊ะมีสีหน้าไม่ดีเลยถามกลับด้วยความเป็นห่วง
"เจอคนตรรกะป่วย น่าเสียดาย" เซเลน่าบ่นอย่างไม่จริงจังนัก เพราะคำพูดพวกนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเคยเจอ แต่พอมันออกมาจากปากผู้ชายที่ตัวเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนที่กล่าวหาคนอื่น เธอก็เลยรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าปกติ เพราะเขาเองก็ทำแบบเดียวกับที่เธอเคยทำ แต่ตั้งต้นเป็นคนดีว่านอนเฉพาะกับผู้หญิงที่ตัวเองชอบ และเธอผิดอะไรที่จะนอนกับชายแปลกหน้าที่เธอพอใจ
"เหมือนนางจะเดินมาหาแกเลยนะ" เวโรนิก้าตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เพราะพอมองไรอัลไกลๆ เครื่องหน้าเขากลับดูมีเสน่ห์ในทันตา แต่ที่ตกใจไปกว่านั้นคือการที่เขาเดินมาจับมือเพื่อนเธอให้ลุกขึ้น
"จะทำอะ..."
"ผมขอยืมตัวเพื่อนคุณสักครู่นะครับ" ไรอัลเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เซเลน่าจะพูดจบประโยค แล้วคว้ามือเรียวเดินออกไปจากร้านทันที ทำให้เซเลน่าต้องรีบคว้ากระเป๋าตัวเองติดมือมา พร้อมกับส่งสัญญาณมือบอกเพื่อนรักไม่ให้เป็นห่วง
'คนดีมักจะทนให้คนอื่นต่อว่า ว่าตัวเองเป็นคนเลวไม่ได้อยู่แล้ว'
เซเลน่าแอบกระตุกยิ้มมุมปากขณะคิดในใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธออย่างง่ายดาย ชีวิตนี้เธอรับมือกับผู้ชายมาแทบจะทุกรูปแบบ เพราะฉะนั้นผู้ชายแบบเขาจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรสำหรับเธอ เหลือแค่ต้องวัดกันว่าจะจืดชืดเหมือนภาพลักษณ์ภายนอกหรือเปล่าก็เท่านั้น
- Writer
