“ไม่ได้”
เสียงเข้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ภูภูมิดึงแขนเล็กออกจากมือของภากรณ์ และมองหน้าภากรณ์ด้วยความโมโห
“พี่ภูมิ”
เธอเรียกชื่อเขาเสียงเบา ตกใจที่เขาได้ยินที่เธอและภากรณ์พูดกัน
“ คุณเป็นใคร”
ภากรณ์ถามคนตรงหน้า ที่กล้ามาดึงแขนเล็กของเกวลินออกไปจากเขา
“ ผมคงไม่ต้องบอกมั้งว่าผมเป็นใคร เอาเป็นว่าผมมีสิทธิ์ขาดในตัวของผู้หญิงคนนี้ก็แล้วกัน แล้วทีหลังก็ไม่ต้องมายุ่งกับเด็กของคนอื่น”
“พี่ภูมิคะพี่ภากรณ์เป็นเจ้าของบ้านที่หนูไปทำความสะอาดนะคะ”
เกวลินเห็นสถานการณ์ไม่ดี รีบอธิบายให้ภูภูมิฟัง
“ คนนี้น่ะเหรอเจ้าของบ้าน หล่อดีนะดูมีเงินด้วย
ไปทำแค่งานบ้านจริงๆหรอ”
ตอนนี้เขาพาลไปหมด โมโหจนเลือดขึ้นหน้า
“พูดอะไรให้เกียรติน้องเขาด้วย เธอแค่ไปทำงานให้ผม ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น ส่วนเรื่องเมื่อกี้เป็นผมเองที่เริ่มก่อน เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”
ภากรณ์รีบอธิบายช่วยเกวลิน เมื่อพอเดาความสัมพ
