36 ยังไม่ตายเหรอมึงเชี้ยภูมิ

1480 Words

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้านั่งก่อน” ลูกค้าของที่ร้าน มีทั้งแบบนั่งทาน และใส่ถุงกลับบ้าน อาหารที่ร้านจะเป็นแบบเด็กมหาลัยกินได้ เพราะไม่ได้แพงมากนัก “อ้าวพี่ภากรณ์มาได้ไงคะเนี่ย” เกวลินถึงกับแปลกใจ เมื่อลูกค้าที่มาใหม่คือภากรณ์ “อ้อพี่มาทำธุระแถวนี้ มองเห็นร้านข้าวราดแกง ก็เลยว่าจะแวะมาทาน ไม่คิดเลยนะครับว่าจะเป็นร้านเรา” ภากรณ์ระบายยิ้มอย่างดีใจ “พี่เอาอะไรคะสั่งได้เลย” ภากรณ์นั่งกินข้าวที่ร้านไปด้วย พูดคุยกับเจ้าของร้านไปด้วย ชื่นชมที่เกวลินเปิดร้านซูชิที่เรียนมา แม้จะเล็กๆแต่ก็ยังขายดี “กับข้าวที่นี่อร่อยทุกอย่างเลยนะครับ ต่อไปพี่ขอมาฝากท้องบ่อยๆได้ไหมครับเนี่ย” หนุ่มหล่อหน้าตี๋พูดหยอกเบาๆ มองหน้าสวยไม่วางตา “ยินดีมากๆค่ะพี่ภากรณ์” เกวลินระบายยิ้มให้ภากรณ์อย่างน่าเอ็นดู “ถ้ามหาลัยเปิดต้องขายดีกว่านี้แน่ ถึงตอนนั้นหนุ่มๆคงต่อแถวรอยาวเหยียด เพราะแม่ค้าทั้งสวยทั้งน่ารัก” ภากรณ์แกล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD