“แม่ว่าตรงนี้แหละเหมาะสุดละ”
พวกเราเลือกสถานที่ได้แล้ว และตกลงทำสัญญาเช่า ค่าเช่าเดือนละหมื่น และสัญญาเช่า4ปี หลังจากตกลงทำสัญญาเรียบร้อย พวกเราก็จ้างคนเข้ามาปรับปรุงให้ได้ตามที่เราต้องการ โดยจะมี2หน้าร้านคือร้านซูชิกับร้านข้าวแกงของแม่ แต่ด้านในจะทำให้ทะลุหากันได้
“เกลแกจะบอกพี่ภูมิไหม ว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่”
พอได้อยู่กันสองคน ทิชาก็แอบกระซิบถามฉัน
“ไม่รู้อะ”
สัญญาก็ใกล้สินสุดลงทุกวัน คุยกันก็แทบไม่ได้คุย บางทีเขาอาจจะไม่ได้สนใจขนาดนั้นก็ได้
“แกจะทำใจได้เหรอ”
ทิชารู้ว่าฉันคิดเกินกว่าเจ้านายกับลูกจ้างมานานแล้ว
“ไม่ได้ก็ต้องได้สิทิชา ”
ฉันตอบเพื่อนทั้งที่ฉันรู้ตัวเองดี ว่าฉันทำใจไม่ได้หรอก รักเขาไปแล้วหนิ
“เรียบร้อยแล้วเรากลับเถอะ”
ฉันกลับมารอที่ร้าน ค่ำแล้วพี่ภูมิก็ยังไม่มา
ติ้ง!!
เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น ฉันรีบกดเข้าไปดู ก่อนจะยิ้มกว้างรีบเปิดอ่านข้อความ
phuphum:เรียกรถกลับ
