“พ่อคะกลับมาแล้ว”
สองคนเดินจับมือกันเดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันอย่างหนักหน่วงมาหมาดๆ
“อ้าวมากันแล้วเหรอลูก”
กิตติธัชยิ้มให้กับทั้งสอง ไม่ต้องถามก็รู้ว่าทั้งสองคืนดีกันแล้ว
“คุณลุงกิตครับ หมดธุระแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
ปรมินทร์เห็นทั้งคู่คืนดีกันแล้ว และยังจับมือกันมาอย่างเหนียวแน่นอีก เขาก็มีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย
“ครับๆ หวัดดีครับคุณปรมินทร์”
หลังจากบอกกิตติธัชเสร็จ เขาก็มองดูหน้าสวยของสาวน้อยอีกครั้ง
“ผมกลับแล้วนะครับน้องเกล”
บอกทั้งที่ยังมองหน้าสวยไม่วางตา
“ค่ะ”
เธอตอบเขาสั้นๆ พร้อมระบายยิ้มอ่อนๆให้
“ขับรถดีๆนะครับ คุณปรมินทร์”
ภูภูมิส่งยิ้มให้ปรมินทร์เหมือนกัน แต่เป็นยิ้มอย่างผู้ชนะ และมันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เขาไม่มีทางเสียเธอไปให้ใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ
“คุณพ่อครับ ผมอยากไปซื้อพวกมุ้งกับที่นอนหน่อย มันอยู่ตรงไหนครับ”
ถ้าจะอยู่อีก2-3วั
