“ชอบอันไหนเลือกเลยสิ”
พัชชาบอกว่าที่ลูกสะใภ้เลือกเครื่องเพชร
“ไม่เอาดีกว่าค่ะม๊า มีแต่แพงๆทั้งนั้น ม๊าสะสมไว้หนะดีแล้วค่ะ”
เกวลินรีบปฏิเสธ เพราะเกรงใจม๊าภูภูมิมาก
“อะ งั้นเอาอันนี้ไป ”
เมื่อเห็นเกวลินไม่เลือก คุณหญิงพัชชาจึงเลือกให้เอง สร้อยเพชรเม็ดงามควรค่าแก่ว่าที่ลูกสะใภ้ ถูกนำใส่กล่องเรียบร้อย และส่งให้สาวน้อยตรงหน้า
“แต่ม๊าคะ/ไม่มีแต่ ผู้ใหญ่ให้ของเราไม่ควรปฏิเสธนะ”
คุณหญิงพัชชาพูดเชิงบังคับ
“ ขอบพระคุณม๊ามากนะคะ”
เมื่อคุณหญิงพัชชาพูดแบบนั้น มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้เธอต้องรับเอาไว้ เกวลินรับเอาไว้ด้วยความเกรงใจ ก่อนจะรีบกล่าวคำขอบคุณ
“ เสร็จกันหรือยังครับสาวๆ เมื่อเห็นว่าม๊าของตัวเองพาเกวลินขึ้นมานานแล้ว เขาที่อยากพาเธอไปแวะเล่นที่คอนโดก่อน ก็ใจร้อนรีบเดินขึ้นมาตาม เพราะกลัวจะค่ำซะก่อน
“ เจ้าลูกคนนี้ทำไมเร่งจัง”
ม๊าผมมองค้อนใส่ผม ค้อนก็ค้อนเถอะผมไม่ได้กินเธอมาเป็นอาท
