“เจ็บไหมคะพี่ภากรณ์”
ฉันรีบเดินตรงไปหาพี่ภากรณ์ ที่ทิชากำลังทำแผลให้อย่างเบามือ
“นิดหน่อยครับ”
ไม่นิดหรอก เลือดออกขนาดนั้น
“หนูขอโทษแทนพี่ภูมิด้วยนะคะ”
”ไม่ต้องขอโทษแทนหรอกครับ เราไม่ได้ผิดอะไร
และก็ไม่ต้องขอโทษแทนใครด้วย ยังไงพี่ก็ไม่ล้มเลิกที่จะตามจีบเราหรอก โอ้ย!!”
“ขอโทษค่ะ ทิชามือหนักไปหน่อย”
พี่ภากรณ์ร้องอย่างดัง เมื่อทิชาเผลอกดที่แผล อย่างแรง
“จงใจแกล้งพี่รึเปล่าครับเนี่ย”
ภากรณ์พูดอย่างไม่จริงจังนัก
“เปล่าซักหน่อย”
ตอบเขาทั้งที่ยังทำแผลให้เขาอยู่ จนสองคนเผลอจ้องหน้ากัน ก่อนที่ทิชาจะเป็นฝ่ายหลุบตาลงต่ำมองที่อุปกรณ์ทำแผล เพราะกลัวเขาจะเห็นความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนในแววตา เพราะทิชาตกหลุมรักภากรณ์ตั้งแต่แรกเห็น แต่ด้วยที่ว่าเขาชอบเพื่อนเธอ เธอจึงทำได้เพียงแอบรับ เรื่องนี้เกลก็รู้ดี และยืนยันกับทิชาไปหลายรอบแล้ว ว่าคิดกับภากรณ์แค่พี่ชาย
“เสร็จแล้วค่ะ”
ทิชาพูดพร้อมเก็บอุบปร
