“ทำหน้านิ่ว จนหน้าผากย่นหมดแล้วนะ”
จอมทัพขยับถอยออกมา มองหน้าภรรยาแล้วใช้ปลายนิ้วแตะลงบนหน้าผากมน คลึงรอยย่นตรงหว่างคิ้วที่เจ้าตัวเผลอขมวดจนหัวคิ้วแทบชนกันเบาๆ เขายิ้มละมุน สายตาทอดมองใบหน้างามด้วยแววตาอ่อนโยน
“ชอบทำหน้านิ่ว คิ้วขมวด ระวังหน้าจะเหี่ยวก่อนวัยอันควร”
เขากรีดปลายนิ้วไล้เรียวคิ้วลงมายังแก้มนวล งอนิ้วเชยคางมนให้เงยขึ้นสบตา รอยยิ้มยังระบายบนใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร
“คุณมีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เราเป็นผัวเมียก็เหมือนเป็นคนคนเดียวกัน ต้องร่วมทุกข์ด้วยไม่ใช่ร่วมสุขเพียงอย่างเดียว ผมอยากแบ่งปันทุกอย่างกับคุณนะอร”
คำพูดของเขาทำให้อรอินทร์สะท้อนใจ เธอหรือจะกล้าแบ่งปันเรื่องนี้ให้เขารู้ หากเขารู้ว่าสิ่งที่เธอร่วมมือกับพี่ชายคืออะไร เขาจะยังมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ จะยิ้มให้เธอ พูดจาอ่อนหวานกับเธออีกไหม
“ขอบคุณค่ะ ฉันแค่คิดถึงคุณแม่” เธอยิ้มให้เขา พูดเลี่ยงความจริ
