Wind's POV
Na-real talk ako ni Daddy. ‘Di ko tuloy alam kung paano ko itatago ang mukha ko sa sobrang kahihiyan na nadarama ko. Hindi ko kinaya na pati ang pagtitig sa akin ng mahal ko ay inignora ko na dahil sa labis na kahihiyan.
“Don't state the obvious, Dad. Alam ko po ang kamalian ko. Hindi ko naman po tinatanggi,” hiyang-hiya pagtatanggol ko sa aking sarili.
My father just eyed me and didn't say a word. Ang asar kong kakambal na si Rain ang mapang-asar na nagsalita at talagang ni-real talk din ako.
“Buti naman alam mo, Wind. Maling-mali talaga tapos binuntis mo pa. Hindi mo na naisip ang magiging future ni Cresia at ang bata. Paano na lang kung kapatid talaga natin siya? Paano na?”
“But at least we know that she is not our sister,” matabang na sabi ko. Kahit kailanman ay hindi
