จวนแม่ทัพยามดึกคืนนี้ เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ฟู่ลีหยวนรู้ว่าเป็นฤกษ์ดีมาก ๆ ที่จะตัดสินใจบอกภรรยาเรื่องที่เขาอดรนทนมานาน ทั้งพิสูจน์ตัวเองให้นางเห็นว่าเขาเป็นสามีที่ดี รักเดียวไม่มักมากในกาม แต่ทว่าก็ขาดไม่ได้จำต้องปลดปล่อยกับนางบ้าง
นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วกับการศึกษาดูใจของกันและกัน ถึงเวลาที่บุตรชายของนางและเขาควรจะได้มาเกิดเสียที
ไป๋เฟิ่นโยว่อาบน้ำแล้วก็เตรียมจะเข้านอน แต่เมื่อมองหน้าสามีที่เหมือนมีอะไรในใจ นางจึงถามขึ้น
“ท่านพี่...ท่านเป็นอะไรไป”
ฟู่ลีหยวนไม่ตอบทำหน้ามุ่ย ก่อนจะจูงมือภรรยาขึ้นมาบนเตียง เขาอยู่ในชุดนอนบางเบา ส่วนภรรยาก็ไม่ต่างกันนัก เมื่อเขานั่งลงจึงรั้งนางเข้ามากอดพร้อมกดให้นั่งบนตักของเขา
“ท่านพี่~” ไป๋เฟิ่นโยว่เรียกเสียงแผ่วพร่า เพราะมือหนาของเขาเริ่มรุกล้ำเข้ามาใต้ชายเสื้อกายสาวก็ขนลุกชัน
“เจ้ารู้หรือไม่ อยู่ชายแดนลำบากเพียงใด ต่อให้คิดถึงพวกเจ้าก็ไม่อา
