“มาตามผมหรือไงจ้ะที่รัก อยากให้ผัวนอนกอดหรือไง” เขาทอดเสียงยั่วเย้า แกล้งเธอเล่น
เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนั้น ศศิกานต์ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา เธออุตส่าห์เป็นห่วงแต่เขากลับมาพูดเหยียดหยาม ราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงร่านสวาท เขาจะดื่มจนเมาตกน้ำตายก็เรื่องของเขา จะตื่นไม่ทันทำงานก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอสักนิด หญิงสาวหมุนกายเดินหนีไม่คิดต่อความอีก
“จะไปไหน อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนสิ”
มือหนาจับข้อมือเล็กไว้ ก่อนที่เธอจะเดินออกไป ศศิกานต์สะบัดมือออกแต่น่านน้ำไม่ยอมปล่อยรั้งร่างบางมาปะทะอก กายสาวอยู่ในอ้อมกอดแน่นหนาราวกับปลอกเหล็ก จมูกโด่งงามกดลงบนพวงแก้มนุ่มทันที
“ปล่อยนะ ฉันจะกลับห้องแล้ว คุณจะดื่มก็ดื่มไป” เธอผลักใบหน้าของคนขี้เมาให้ออกห่าง
“รังเกียจผมมากหรือไง ฮึ ศศิกานต์”
ดวงตาคมเปล่งประ
