น้ำฟ้ายอมให้พสุธาประคองเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มพาเธอขึ้นไปบนห้องนอนชั้นบน หญิงสาวมองแขนข้างขวาของเขา ที่มีเลือดไหลออกมาจนชุ่มเสื้อ ความห่วงทำให้หญิงสาวลืมความกลัวของตัวเองไป เอื้อมมือไปดึงแขนเขาให้นั่งลงบนเตียง แตะปลายนิ้วบนรอยเลือดที่เลอะเสื้อเบาๆ มองเขาด้วยแววตาคล้ายเจ็บแทน
“ลูกกระสุนแค่ถากๆ น่ะ เดี๋ยวทายาสักหน่อยก็หายแล้ว” พสุธาไม่ได้เดือดร้อนนัก แผลแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก
“ให้ฉันทำแผลให้คุณนะคะ กล่องยาอยู่ที่ไหนคะ” น้ำฟ้าขยับลุกขึ้น มองหาตู้ยา
“อยู่ตรงนั้น มุมห้องน่ะ”
พสุธาชี้บอกที่เก็บกล่องยา ซึ่งอยู่ในตู้ยาบนผนังมุมห้อง น้ำฟ้าเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา เธอปลดกระดุมเสื้อเขาออก ค่อยๆ ดึงเสื้อออกมาจากตัวอย่างระมัดระวัง ใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์ล้างบาดแผล ก่อนจะทายารักษาแผลสดให้ ดวงตาคู่สวยจ้องมองแ
