ชายหนุ่มกระชากร่างบางมาปะทะหน้าอกแกร่ง สองแขนรัดรึงร่างงามไว้แนบแน่นจนดิ้นหนีไม่หลุด น้ำฟ้าพยายามขืนตัวแต่ถูกเขาล็อกไว้แน่น ใบหน้าคมคายของเขาอยู่ห่างใบหน้าของเธอไม่ถึงคืบ ดวงตาคมดุจ้องหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาชวนหวาดหวั่น
“ฉันไม่อยากรบกวนคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
เธอตอบเสียงสั่น เบือนหน้าหนีสายตาคมกริบนั้น
“ผมก็บอกแล้วไงว่าผมต้องการช่วย” เขาจับคางเธอให้หันมาสบตา
แก้มนวลของเธอแดงก่ำทีเดียว ยามเมื่อถูกเขาจ้องไม่วางตาแบบนี้ ทรวงอกอิ่มเบียดชิดอกหนา ก่อคลื่นความร้อนบางอย่างขึ้นมาในกายของชายหนุ่มอย่างสุดห้าม พสุธาเผลอตัวกอดรัดแธอแน่นขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายของเธอทำให้เขารู้สึกวูบวาบแปลกๆ ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน นอกจากน้ำทิพย์คนเดียว ตอนนี้น้ำฟ้าทำให้เขานึกถึงน้ำทิพย์ขึ้นมาอีกค
