วินซ์เงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้าเมื่อประตูห้องทำงานถูกเคาะเบาๆ เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นตามมาทำให้เขารู้ดีว่าใครมาเยือน
“เข้ามา”
“สวัสดีครับพี่วินซ์”
ร่างสูงใหญ่ที่ถึงแม้จะสูงและล่ำสันน้อยกว่าเขาอยู่มากแต่ก็จัดว่าตัวใหญ่กว่าคนทั่วๆ ไปอยู่ดีของทิมเดินเข้ามาหา รอยยิ้มเป็นมิตรระบายเกลื่อนใบหน้านั้นเช่นเคย
“มามอสโกตั้งแต่เมื่อไร”
ทิมอมยิ้ม รีบลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าคู่สนทนา ก่อนจะตอบออกมาอย่างอารมณ์ดี
“พึ่งมาถึงเมื่อชั่วโมงที่แล้วเองครับ”
“แล้วทำไมไม่ไปพักผ่อนที่เพนต์เฮาส์ก่อนล่ะ”
ทิมไหวไหล่น้อยๆ แม้จะรู้สึกแปลกๆ กับท่าทางไม่ยินดียินร้ายของวินซ์ก็ตาม
“ก็เพราะผมคิดถึงพี่วินซ์ยังไงล่ะครับ อยากมาหา...นี่ก็มีข่าวสำคัญมาบอกด้วย”
คิ้วเข้มของวินซ์ที่เลิกขึ้นสูงด้วยความสงสัยทำให้ทิมต้องรีบเฉลยออกมา
“เรื่องของอังเดรไงครับ ผมเจอมันที่นิวยอร์กด้วย”
ท่าทางไม่ได้ตกอกตกใจของวินซ์ทำให้ทิมอดแปลกใจไม
