โปรดเรียกฉันว่าแม่
ตอน กลายเป็นแม่เพื่อน
ในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
มือใหญ่ลูบหัวเด็กสาวที่กำลังนอนหลับตา ร่างสูงกำยำยืนก้มมองอย่างห่วงใย
หนูนาเพิ่งรู้สึกผิดเมื่อแกล้งเป็นลมจนทำให้ฝ่ายพ่อลืมลูกสาวตัวเอง เธอจึงเปิดดวงตาที่ใสซื่อ "คุณบอสไปดูยุ้ยเถอะค่ะ"
"หนูไม่เป็นอะไรแน่นะ" เสียงหนุ่มใหญ่
"ค่ะ"
"โอเค ส่วนเรื่องที่ยุ้ยโกรธน่ะไม่ต้องกลัวนะ เธอคงแค่หวงพ่อน่ะ" คุณบอสเอ่ย
"เหอะ ๆ หนูไม่กลัวยุ้ยหรอกค่ะแต่หนูคงโดนภรรยาคุณเอาตายแน่ๆ หนูรู้สึกดีจริงๆ แต่ต่อจากนี้เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ" เด็กสาวเอ่ยแล้วยิ้มแห้ง
"อ้าว ผมเลิกกับแม่ของยุ้ยแล้วนะ ยุ้ยไม่เคยเล่าให้ฟังเหรอ เอ๋เป็นเพื่อนกันนี่นา" หนุ่มใหญ่สงสัย
"คือไม่ค่อยสนิท เอ้ยไม่ใช่ คือยุ้ยไม่ค่อยเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังน่ะค่ะ"
"อื้ม งั้นเดี๋ยวมาเล่าให้ฟังนะ ขอไปดูยุ้ยก่อน เห็นลูกน้องโทรมาว่าไม่เป็นอะไรมาก" คุณบอสเอ่ยแล้วเดินออก
