บทที่ 7
ลัคณานั่งมองน้ำทะเลสีฟ้าอมเขียวครามในช่วงเวลาแสงอาทิตย์จับขอบฟ้าในเวลาเช้าตรู่อย่างเหงา ๆ ในซุ้มไม้ข้างบ้านริมทะเล
หล่อนหันกลับไปมองร่างระหงของใครคนหนึ่งที่เดินมาพร้อมร่างสูงของใครอีกคนเป็นหนุ่มหล่อเดินกระตุ้งกระติ้งจากหน้าประตูรั้วบ้าน ลลนา พี่สาวของหล่อนนั่นเอง หล่อนพึ่งกลับมาถึงบ้านพร้อมกับ ชาลี ซึ่งเป็นเพื่อนสาวสองที่สนิทกันมากเพราะทำงานอยู่ที่เดียวกัน ลลนาเป็นพนักงานต้อนรับอยู่ในสถานบันเทิงคาบาเร่ต์ส่วนชาลีเป็นนางโชว์สาวแสนสวยปากจัดที่ลัคณาก็สนิทสนมเป็นอย่างดี
“ว้าว! ดูอะไรนั่นซียะหล่อน ชะนีน้อยลัคกี้ตื่นเช้ามารอพี่สาวอยู่นี่ หรือว่าตื่นมาใส่บาตรพระกันล่ะยะ”
ชาลีจีบปากจีบคอพูดขณะเดินเข้ามานั่งในซุ้มไม้พร้อมลลนาที่ยังอ้าปากหาววอด ๆ เพราะเลิกงานดึกและพึ่งกลับมาถึงบ้านตอนเช้า ลัคณาหันไปยิ้มให้
“กี้ตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้วพี่ชาลี ว่าแต่นี่จะกลับมานอนต่อกันใช่ไหม
