เพื่อความอยู่รอด (ดีกว่าเก็บไว้กินคนเดียว) NC

1349 Words

ตอนที่ 30 เจ้าสมกลับมาถึงสำนักยังไม่ทันขึ้นเรือน อาจารย์เรืองกับเจ้าวุฒิก็ยืนรออยู่ก่อนแล้ว เจ้าสมทำที่ไม่รู้เรื่องอะไร..พลางก้าวขึ้นบันไดอย่างใจเย็น และทันใดนั้น “ไอ้สม!!!” เสียงอาจารย์เรืองตวาดอย่างใส่อารมณ์ “ไอ้สมเมื่อเช้ามึงพาหนูมลไปไหน?” เจ้าสมถึงกับสะดุ้ง มองไปทางเจ้าวุฒิ เห็นมันยิ้มอย่างยียวนกวนส้นเท้า “ผมไม่ได้ไปกับหนูมลนะ” เจ้าสมตอบเลี่ยง ๆ ไปอย่างน้ำขุ่น ๆ โดยไม่กล้าสบตากับ อาจารย์เรือง โ ค ร ม!!!! ร่างเจ้าสมถลาร่วงด้วยแรงถีบของเท้าอาจารย์เรือง “มึง!! มึงโกหก!ไอ้ห่านี่ กูรู้นะ ไอ้วุฒิจาระไนให้มันฟังซิว่ามึงเห็นอะไรมา” “ผมก็เห็นไอ้สมไปดักขึ้นรถไปกับหนูมลและเด็กสาวอีกคนครับ ผมเห็นมากับสองตา ตอนนั้นอาจารย์สั่งให้ผมไปเรียกหนูมลที่บ้าน พอไปถึงก็เลยเห็นเข้าพอดี...” เจ้าวุฒิบอกเล่าไป พลางมองดูเจ้าสมที่นั่งคลุกฝุ่นอยู่ตีนกะได “มึงสารภาพมาไอ้สม...” เสียงอาจารย์เรืองอารมณ์ขุ่นขึ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD