โทรศัพท์เป็นของส่วนตัวถ้าเจ้าของไม่อนุญาต เธอก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าขวัญข้าวจะเอาโทรศัพท์เขามาตอบแชทเธอได้ยังไง
"ใจเย็นๆ เจ้าขาบางทีมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้" เจ้าขาบอกตัวเองให้ใจเย็น แม้เปอร์เซ็นต์ที่จะไม่มีอะไรมันจะน้อยมากจนแทบจะเท่ากับศูนย์ แต่เธอก็อยากจะลองเชื่อใจเขาดูแม้ว่าเขาจะไม่เคยเชื่อใจเธอเลยก็ตาม
เจ้าขานั่งรอเขาทั้งคืน จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็ได้คำตอบว่าเขาไม่กลับอย่างที่ขวัญข้าวบอกจริงๆ
พรึบ! ร่างเล็กลุกจากโซฟา แอบเซเล็กน้อยเพราะเหน็บกิน เมื่อคืนถ้าไม่นับตอนที่ไม่เข้าห้องน้ำเธอก็นั่งรออยู่ตรงนี้ตลอด
เจ้าขาลงมือเก็บเสื้อผ้าไม่กี่ตัวที่เธอหอบมาค้างที่คอนโดกับเขาแล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ใบหน้าหวานไม่มีน้ำตาอาบแม้แต่หยดเดียว จะบอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ใช่ แต่มันเจ็บจนชินแล้ว แถมเมื่อวานเธอยังร้องไห้หนักมาก วันนี้มันเลยไม่มีน้ำตาให้ไหล
"เลี้ยวซ้ายข้างหน้าใช่มั้ยครับ"
"ค่ะ" เธอตอบคนขับแ
