ตั๋วหนังสองใบในมือหนาถูกขยำจนยับยูยี่ก่อนถูกเขวี้ยงออกนอกรถ รถยนต์หรูจอดนิ่ง หลังจากเจ้าขาบอกว่าจะกลับบ้านกับภูวดล ใบหน้าคมคร้ามก็เรียบสนิท มือหนาล้วงเอาบุหรี่ราคาแพงมาจุดสูบแล้วพ่นควันสีเทาออกนอกหน้าต่างรถอย่างใจเย็น
ประมาณห้านาทีได้ ภูวดลก็ขับรถออกจากโรงแรมผ่านหน้าไป นัยน์ตาคมเพ่งมองร่างบางที่ยิ้มจนตาปิดให้ภูวดล มันคงพูดอะไรที่ทำให้เธอถูกใจสักอย่าง
"ระริกระรี้เหี้ยอะไรขนาดนั้น" ออสตินขบกรามเข้าหากันแน่นมองภาพนั้นด้วยแววคุกรุ่น มือหนาล้วงเอามือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออกไปที่เบอร์เดิม
ครืดด...ครืดดดด
"จะโทรมาอีกทำไมเนี่ย...ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะกลับกับพี่ภู ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ" เจ้าขาบ่นแต่ก็รับสายแล้วก็บ่นออกมาอีกชุดใหญ่
[ลงมา ก่อนที่กูจะขับชนมัน]
"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!"
[ไม่อยากให้กูบ้าก็รีบลงจากรถมันเดี๋ยวนี้] เจ้าขาเหลียวมองด้านหลังทันที ถึงได้เห็นว่าออสตินกำลังขับรถตา
