"เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา" เอเดรียนถามเสียงเข้ม มองนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงของวันใหม่สลับกับใบหน้าของเจ้าขา
"ขอโทษค่ะ"
"แด๊ดไม่ได้อยากฟังคำขอโทษ"
"เมื่อคืนเจ้าขาไปเปิดโรงแรมนอนมาค่ะ"
"บ้านก็มีจะไปเปิดโรงแรมนอนทำไม"
"ก็เจ้าขาไม่อยากถูกคุณแด๊ดดุนี่คะ" เมื่อวานเธอรู้ว่าทำให้คุณแด๊ดไม่พอใจมากที่ไม่กลับเข้าไปเลยอยากให้คุณแด๊ดอารมณ์เย็นลงเสียก่อน
"ทำไมถึงคิดว่าแด๊ดจะดุ ทำไมไม่คิดว่าแด๊ดเป็นห่วงบ้าง" ตอนแรกเขาโกรธก็จริง แต่พอรู้ว่าเจ้าขาไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน เขาก็นั่งรอแล้วสั่งให้ลูกน้องตามหาเจ้าขาทั้งคืน
"เดี๋ยวนี้เจ้าขาทำอะไรก็ผิดในสายตาคุณแด๊ดไปหมด เจ้าขาไม่กล้าคิดว่าคุณแด๊ดเป็นห่วงหรอกค่ะ" เจ้าขาว่าอย่างน้อยใจ
คำตอบของเจ้าขาทำให้ผู้เป็นพ่อสะอึก รวมไปถึงคนเป็นแม่ด้วย เอเดรียนยอมรับว่าหลังๆ มาเขาเย็นชากับเจ้าขามากขึ้น เมื่อวานก็จงใจให้ภรรยาไปรับเจ้าขามารับรู้ด้วยตาและหูของตัวเองว่าออสติ
