"ตินอย่าพูดเล่นอย่างนี้สิ จ๋าไม่ตลกนะ"
"อินเกินไปรึเปล่าลูกจ๋า ลืมไปแล้วเหรอว่าเราตกลงกันไว้ว่ายังไง"
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว ลูกจ๋ามาสารภาพรักกับเขาในวันสุดท้ายของการสอบปลายภาคที่ร้านเหล้า
"ตินรู้ใช่มั้ยว่าจ๋าคิดยังไงกับติน"
"รู้ แต่เรายังลืมคนรักเก่าไม่ได้ เพราะฉะนั้นจ๋าไปชอบคนอื่นเถอะ อย่ามาเสียเวลากับเราเลย"
หมับ! ในตอนที่ออสตินหันหลังเตรียมจะเดินออกไป ลูกจ๋าก็พุ่งเข้ามากอดร่างแกร่งจากข้างหลังแน่น
"ลองให้จ๋าช่วยทำให้ตินลืมเค้าได้มั้ย ตินยังไม่ต้องรักจ๋ากลับตอนนี้ก็ได้"
"ถ้าสุดท้ายจ๋าทำให้เรารักไม่ได้ล่ะ?"
"จ๋าจะเป็นคนไปเอง แล้วก็จะไม่เรียกร้องอะไรด้วย ขอแค่ตินบอกมาคำเดียวว่าไม่ต้องการจ๋าแล้ว"
ตัดภาพกลับมาที่ปัจจุบัน...
"ที่ผ่านมาตินไม่เคยรักจ๋าสักนิดเลยเหรอ" ลูกจ๋าถามเสียงเครือ
"ไม่เคย"
"ฮึก แล้วตินมาขอจ๋าแต่งงานทำไม"
"เราแค่อยากประชดเมียน่ะ" อาจฟังดูเป็นคำตอบที่เหี้ยม
