00.00 น.
"เที่ยงคืนแล้วทำไมยังไม่กลับอีกนะ" เจ้าขาละสายตาจากนาฬิกาหันมามองถ้วยแกงจืดเต้าหู้หมูสับและผัดผักที่ตอนนี้เย็นชืดเรียบร้อยแล้วตาละห้อย
เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นคนรักษาสัญญาเก่งก็ตอนนี้ ทั้งที่จะกินก่อนก็ได้ แต่เธอก็ยังเลือกที่จะรอกินพร้อมเขา
แกร็ก~ แล้ววินาทีของการรอคอยก็สิ้นสุดลง เจ้าขาผลุนผลันลุกจากโต๊ะกินข้าวรีบวิ่งไปหาคนเป็นน้องชายที่ประตู ก่อนรอยยิ้มบนใบหน้าหวานจะค่อยๆ จางหายไป เมื่อได้กลิ่นเหล้าฉุนๆ ปะทะเข้าจมูก
"ตินเมาเหรอ"
"นิดหน่อย"
"กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ไม่น่าจะเรียกนิดหน่อยแล้วมั้ง"
"เป็นแม่เหรอมาบ่น"
"ไม่ใช่แม่ แต่พี่เป็นห่วง เมาแล้วขับมันอันตราย"
"กลัวผัวตายว่างั้น"
"อย่าพูดเล่นแบบนี้สิ ถ้าใครมาได้ยินเข้าจะทำยังไง"
"พูดกันอยู่สองคน หมาที่ไหนจะมาได้ยิน...ยังไม่กินข้าวอีกเหรอ" เดินเข้ามาเห็นอาหารบนโต๊ะออสตินก็ชะงักเพราะไม่คิดว่าดึกขนาดนี้แล้วเจ้าขายังรอกินข
