ร่างบอบบางตรงมาที่คณะวิศวะกรรมศาสตร์ สองขาหยุดยืนตรงหน้าร่างสูง จ้องมองใบหน้าคมคร้ามนิ่งๆ
"มีอะไร"
เพียะ!
"เหี้ย!!!!" เจโรม ฮันเตอร์ ธีโอแเลฟักแฟงตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน เมื่อเจ้าขาตบเข้าที่หน้าออสตินฉาดใหญ่
"ก็รู้ว่าเลว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเลวระยำขนาดนี้" เจ้าขากัดฟันพูดอย่างโกรธจัด ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ออสตินทำให้เธอโกรธได้มากเท่าครั้งนี้ สิ่งที่เขาทำมันเกินกว่าที่เธอจะให้อภัยได้จริงๆ
"พูด-บ้า-อะไร" ออสตินเค้นเสียงลอดไรฟันถามทีละคำพลางเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกเจ้าขาตบ
"ทำเลวอะไรไว้ก็รู้อยู่แก่ใจ" เจ้าขายังพอมีสติ ถ้าไม่ติดที่ว่าเพื่อนๆ เขาก็อยู่ตรงนี้ด้วยเธอคงตะโกนด่าลั่นไปแล้วว่ามานอนกับเธอทั้งที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วทำไม!
"เอ่อ พี่เจ้าขาโอเครึเปล่าคะ" ฟักแฟงเห็นเจ้าขาตัวสั่นเลยถาม
"คำถามนี้มึงต้องถามไอ้ตินมากกว่ามั้ยแฟง เล่นโดนตบหน้าหันซะขนาดนั้น" ธีโอถึงกับกลั้นขำหน
