บทที่ 10 ความลับที่ไม่ลับ

1213 Words

สิ้นคำสารภาพ ทุกคนก็หยุดขยับริมฝีปากเพื่อรอฟังว่าออสตินจะว่ายังไงที่ฟักแฟงล้ำเส้น "ทีหลังอย่าทำอีก" "อือ" ฟักแฟงตอบอย่างหงอยๆ ถึงออสตินจะไม่ได้ด่าออกมาตรงๆ แต่น้ำเสียงราบเรียบแสดงถึงความไม่พอใจ "กินต่อๆๆ เดี๋ยวมื้อนี้กูเลี้ยงเอง" ธีโอพยายามทำให้บรรกาศกลับมาครึกครื้น พรึ่บ! "มึงจะไปไหน" ฟ้กแฟงถามทันทีที่ออสตินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "ห้องน้ำ" "กูไปด้วย" "ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งกลับมาจากห้องน้ำเมื่อกี้" "กูจะไปเป็นเพื่อนมึงไง" "มึงจะไปช่วยมันถือคxxเยี่ยวรึไงแฟง" ฮันเตอร์แหย่ "กรี๊ดดด! ใครจะบ้าไปทำแบบนั้น แค่คิดก็อี๋แล้ว" "หึๆ กูไม่ได้โกรธอะไร ไม่ต้องไปเป็นเพื่อนหรอก แต่ถ้าอยากไปช่วยถือคxxจริงๆ ก็ไม่ติด" มือหนาของออสตินขยี้หัวฟักแฟงเบาๆ ก่อนเดินออกไปเข้าห้องน้ำด้านหลังของผับ "หึ่ย!! ทำไมพวกมึงถึงชอบแกล้งกูนักนะ!" ขนาดออสตินยังไม่เว้น "ก็มึงมันน่าแกล้งนี่หว่า" เจโรมว่าอย่างขำๆ ด้านออสต

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD