วิศรุตก้าวเร็วๆไปเปิดประตูให้ผู้รุกรานในยามดึกสงัด เขาเห็นจากช่องตาแมว นายจอมทัพเจ้าของเคหสถานเป็นคนยืนรออยู่
“นี่...” เขาชี้หน้าเพื่อนทันทีที่ประตูเปิดออก “ฉันฆ่าแกแน่ไอ้จอม ถ้าแกไม่มีเหตุผลที่ดีพอจะอุทธรณ์ นี่มันตีสองแล้วนะเว้ย”
คนถูกด่า หน้าเสียเล็กน้อย แต่มิเด่นชัดเท่าหน้าที่ซีดยิ่งกว่าคนป่วย เขายกมือขึ้นห้ามเพื่อนมิให้โวยวายจนเสียงพลังงานไปมากกว่านี้
“เดี๋ยวก่อนครับคุณเล็ก ทราบครับว่ามันไม่สมควร แต่ฟังก่อนเถอะครับ”
“ไอ้จอม” วิศรุตแสยะยิ้ม ขยับใบหน้าโหดๆเข้าใกล้เพื่อนอีกนิด”แกอิจฉาใช่ไหม ที่ฉันมีเมียสวย ก็เลยคิดจะมาขัดขวางความสุขของฉัน บอกให้ไอ้พวกสามตัวที่เหลือ ออกมาจากที่ซ่อนได้แล้ว”
“แม่แกอยู่โรงพยาบาล”
จอมทัพสวนขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นจริงจัง ทำเอาคนฟังถึงกับอ้าปากค้าง เงียบกริบ อาราดาซึ่งกำลังเดินมาสมทบ ได้ยินเข้าพอดี ก็รีบเดินมาสอบถามด้วยความร้อนใจ
“คุณท่านอยู่โรงพยาบา
