ตอนที่ 36
เปรี้ยงๆ!!!
ไอ้เข้มกระโดดเหยงหลบลูกกระสุนปืนที่ถูกยิงสกัด หันขวับไปหาที่มาของกระสุนปืนนั้น แล้วดวงตาของไอ้เข้มต้องเบิกโพลงเมื่อเห็นพญามัจจุราช คนที่เคยตัดนิ้วเขาเดินเข้ามาใกล้
“พี่รัณ!”
ภริสาทิ้งปืนในมือแล้ววิ่งเข้าไปหาร่างสูงอย่างคนขวัญเสีย ดรัณก็ขวัญหายไม่แพ้กันเมื่อได้ยินเสียงปืนหลายนัดติดต่อกัน เขาห่วงน้องสาวแทบขาดใจ ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์ไลน์จากภริสาเขาก็รีบบึ่งรถมาที่นี่ด้วยตัวเอง แต่ลูกน้องหลายคนก็ขับรถตามมาคุ้มกัน
ดรัณกัดฟันกรอดเมื่อเห็นธีธัชถูกยิงที่หน้าท้อง อีกฟากก็เห็นลูกน้องของไอ้เข้มนอนแผ่ลมหายใจรวยริน
“ไอ้เข้ม มึงนี่มันอำมหิตจริงๆ ทำร้ายได้กระทั่งผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้”
“นังนี่มันตบหน้ากู และมันก็ล้มลูกน้องของกูได้ แบบนี้มึงยังบอกว่า มันไม่มีทางสู้อีกเหรอ” ดรัณปรายตามองร่างบางของน้องสาวนิดนึง
“มึงต้องการอะไร” เขาถามไอ้เข้มอย่างลูกผู้ชาย
“ต้องการชีวิตมึง
