ตอนที่ 22
ดรัณจูงมือปรินดาเดินลงทะเลเพื่อไปที่เรือยอชต์สุดหรูซึ่งกำลังลอยลำอยู่ไม่ไกล ดวงตาสองคู่ที่มองตามร่างของดรัณและปรินดาไปนั้น แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คู่หนึ่งมองหญิงสาวผิวนวลเนียนขาวผ่องร่างอ้อนแอ้นอย่างชื่นชมและคาดหวัง ส่วนอีกคู่หนึ่งมองด้วยประกายตาอิจฉา ริษยาแฝงความโหดเหี้ยม
‘นังตัวดี ถ้าแกตอบตกลงเมื่อไหร่ ฉันจะเล่นงานแกให้สาสมกับที่แกทำให้รัณต้องหมางเมินฉันได้ขนาดนี้’
ลินลี่เป็นได้แค่นางเอกในละครเท่านั้น ส่วนนอกจอเธอคือตัวอิจฉาแน่ ๆ เธอจ้องทั้งคู่ที่เดินไปขึ้นเรือจนลับตา
ปรินดาดีใจที่ได้ออกมาอยู่กลางทะเลแบบนี้ มองไปอีกด้านไหนก็เห็นแต่ท้องทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา แต่ถ้ามองไปอีกด้าน เมื่อก้มลงมองสายน้ำที่ถูกใบพัดเรือปั่นตีออกเป็นระลอกคลื่นเป็นฟองขาวๆ แตกกระจายตามหลัง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนอยู่บนก้อนเมฆและตกหลุมอากาศในบางจังหวะ
“พี่รัณคะ แก้มชอบจังได้ออกมากลางทะเลแบบนี้ น้ำทะเลที่
