“ก๊อกๆ ขออนุญาตครับ” เสียงทุ้มอารมณ์ดีดังพร้อมกับประตูที่ผลักออก เด่นภูมิเข้ามาในห้องพร้อมหญิงสาวคนหนึ่งที่พากลิ่นน้ำหอมหรูหรามาด้วย ร่างระหงสวมเดรสสีฟ้าอ่อนดูเรียบง่ายแต่โก้เก๋ ปกปิดตัวตนด้วยแว่นกันแดดอันใหญ่ที่บังไปแล้วครึ่งหน้า
เด่นภูมิมองสีหน้าหัสวีร์ที่เบือนไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ และสลับไปทางคุณเลขาฯ ที่ก้มหน้าต่ำจนชิดอก เพียงเท่านี้ก็พอเดาสถานการณ์ได้แล้ว
“คุณชมพูโดนไอ้คุณหัสวีร์ดุเหรอครับ ไม่ต้องคิดมากนะครับ มันก็เป็นคนผีเข้าผีออกแบบนี้แหละ” เด่นภูมิผละจากหญิงสาวที่มาด้วยแล้วไปยืนเคียงพวงชมพู หากสนิทกันมากกว่านี้เขาคงถือวิสาสะบีบไหล่ให้กำลังใจ แต่ตอนนี้ยังไม่กล้าพอจะก้าวล่วงแบบนั้น เด่นภูมิเหล่ไปทางหัสวีร์ก่อนป้องปากกระซิบในระดับเสียงที่ได้ยินเพียงพวงชมพู
“ถ้าคุณชมพูสนใจไปทำงานที่สะเมิงก็บอกผมได้นะครับ”
“คุณปลื้มพูดจริงเหรอคะ” แววตาพวงชมพูเต็มไปด้วยความสนใจ หัสวีร์ไม่ได้ยิ
