11
1148 Words
เดวิดเจ็บจี๊ด เพราะคำพูดของเดือนนาราที่ด่านิดเดียวแต่สะเทือนไปทั้งวงศ์ตระกูล เขายืนนิ่ง สงบจิตสงบใจ แต่เดือนนาราเข้าใจผิดคิดว่าเขาจะยังลวนลามเธอ
“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันรับรองว่าคุณจะต้องเสียใจ ฉันจะไปฟ้องตำรวจแต่ถ้าคุณเส้นใหญ่เขาเอาผิดคุณไม่ได้ ฉันจะแบกหน้าไปหาองค์กรที่ช่วยเหลือสตรีทุกที่จะทำให้คุณไม่มีที่ยืนในสังคมเลย”
เดวิดดึงสติกลับมาได้ เขาถลึงตาใส่คนตัวเล็กที่พูดไม่หยุด “ปากเก่งดีนี่ แถมยังหัวหมออีก แบบนี้ชอบ“ เดวิดหัวเราะเสียงดัง “ท่าทางจะพันธุ์ดีนะ แม่พันธุ์ฉลาดๆ แบบนี้แหละที่ฉันอยากได้มาทำพันธุ์”
เดือนนาราอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ “ไอ้คนปากหมา ปากเสีย ปาก...” ด่าไม่ทันจบปากอิ่มก็ถูกประกบปิดเสียก่อน เดือนนาราดิ้นรนดิ้นหนีแต่ถูกมือแกร่งจับยึดไว้ จนไม่สามารถใช้สองมือป้องกันตัวเองได้
“ปล่อยนะ”
“อย่าร้องเสียงดัง ถ้าไม่อยากให้คนงานชายมายืนดูฉันจูบเธอ”
คำขู่ของเขาถ้าเธอไม่เชื่อก็บ้าแล้ว อะไรบางอย่างบอกว่าให้เชื่อมันเถอะ
เขามันเป็นคนบ้า
เดือนนาราตั้งสติยกมือสองข้างยอมแพ้ เมื่อร่างกายเสียเปรียบไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เดือนนาราจึงต้องยอมอ่อนข้อลง เพื่อถอยไปตั้งหลัก
“ยอมแล้วค่ะ ฉันยอม” เสียงหวานบอกเบาๆ “ถอยออกไปสิ”
เดวิดตอบกลับเสียงห้วน “เธอยอม แต่ฉันไม่ยอม” และไม่ลืมส่งยิ้มกวนปนเจ้าเล่ห์
เขายืนยันการไม่ยอมโดยแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของเธอแทน นั่นทำให้เดือนนาราอยากเขกหัวตัวเอง บางทีการยอมถอยมาหนึ่งก้าวไม่ได้หมายความว่าคู่ต่อสู้จะหยุดก้าวตาม เพราะตอนนี้คู่ต่อสู้กำลังพร้อมรุกหนักหน่วงมากกว่าเดิม
เดวิดคำรามต่ำจากความหวานของคนตัวเล็ก เนื้อตัวของเธอนุ่มนิ่ม มองดูภายนอกเหมือนจะผอม แต่เอาเข้าจริงก็มีเนื้อหนังให้ฟัด โดยเฉพาะมะพร้าวสองลูกที่เดือนนาราคงขโมยมาจากที่อื่นก่อนที่จะมาขโมยแอปเปิลในสวนนี้
เขาไม่สามารถถอยจากความหอมหวานที่มีแรงดึงดูดอย่างประหลาดราวกับว่าเธอกับเขาเป็นแม่เหล็กต่างขั้ว หรือเป็นเพราะตั้งแต่มีหลาน เขาออกไปเพ่นพ่านยามวิกาลจับน้องหนูแสนสวยกินไม่ได้ เลยต้องหาทางลงให้ความต้องการดิบเถื่อนของร่างกาย เรียกสาวสวยคนหนึ่งมาใช้บริการก่อนหน้านี้ แต่เขากลับหมดอารมณ์เอาดื้อๆ แล้วก็ไล่ไปเพราะรู้สึกว่าอยากกินหนูที่เข้ามาขโมยแอปเปิลมากกว่า
เดวิดเลิกเสื้อยืดพอดีตัวที่คนตัวเล็กใส่ออกไปทางหัว จากนั้นก็ถอดกางเกงยีนส์ของเธอออก พอไร้เสื้อผ้าปิดร่างความสมส่วน อวบอัด ของวัยสาวก็เผยออกมาให้เห็น เดวิดมองด้วยดวงตาเป็นประกาย เขายอมรับว่าเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะ แต่ไม่เคยเห็นใครมีรูปร่างทรวดทรงกระชากสายตาแบบนี้ ถึงจะดูไม่สมส่วนเป็นจุดๆ ไปบ้างก็ตาม
‘หน้าอกพิการ’
‘กินอะไรเป็นอาหารถึงไปโตแค่ที่นม’
เดวิดยังมองความพิการคู่นั้นที่ล้นจนสร้อยที่เธอสวมอยู่ตกอยู่ตรงร่องอก เขานึกอยากเห็นว่าสร้อยเส้นนั้นแขวนจี้แบบไหน อยากจะเอามือล้วงเข้าไประหว่างช่องแคบที่เบียดชิดและหยิบออกมาดู เขาเป็นพวกอยากรู้อยากเห็น และพอเห็น น้ำลายมันก็เหนียวหน่อยนึง
เดวิดบอกตัวเองว่ารูปร่างเย้ายวนของเธอไม่ได้ทำให้เขาหมดความอดทนเลยสักนิด เขายังทนได้ แต่อาการดิ้นรนของเดือนนาราทำให้อกอวบยวบไหวราวกับว่ากำลังกวักเรียกให้เขาเข้าไปหานี่สิ
‘เริ่มไม่อยากทน’
ไวเท่าความคิดหากชวนแล้วไม่เข้าไปทักเดี๋ยวจะหาว่าคนอย่างเขาไม่ใช่คนจริง
“ก็เธอเชื้อเชิญฉันเองนะ”
“เชิญอะไร ตอนไหนไม่ทราบ” เดือนนาราผงะ หน้าแดงก่ำเพราะทั้งโกรธทั้งอาย
“หน้าอกเธอกวักเรียกฉันไปทักทายมัน”
“ไอ้คนหื่น ไอ้คนบ้า หน้าอกก็อยู่ของมันเฉยๆ ที่คุณทำลงไปล้วนเป็นความหื่นของคุณทั้งนั้นแหละ”
“เออ...หรือจะใช่” เขาตอบแบ่งรับแบ่งสู้ด้วยท่าทางกวนปนมึน
“ถอยออกไปเลยนะ ฉันไม่ยอมง่ายๆ หรอก”
เดวิดไม่สนใจต่อปาก แต่อยากชิมมะพร้าวลูกโตที่กวักมือเรียกไม่หยุด เขาก้มลงไปดูดดึง มืออีกข้างก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอวบอีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน ความอุ่นชื้นจากปลายลิ้นร้อนไล้วนอย่างไม่เคยกินของอร่อยมาก่อน แบบนี้ไม่ใช่แค่อร่อยแต่มันสดใหม่เหมือนไม่เคยผ่านมือใครมาเลย
เพิ่งรู้ว่าทำไมผู้ชายกว่าค่อนโลกชอบดื่มน้ำมะพร้าวสดๆ จากลูก
“อย่านะ! ปล่อยฉัน ช่วยด้วย”
เดือนนาราหวีดร้อง สัมผัสที่เขาจาบจ้วงลงมาทำให้เธอสมองขาวโพลน ดิ้นรนหนีจากการถูกตรึง ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาเพราะความกลัว พาสองมือโอบรัดปิดกั้นมะพร้าวน้ำหอมทั้งสองลูกอย่างหวงแหน
“ออกไปนะ คุณนั่นแหละ ขี้ขโมย ฉันไม่ได้อนุญาต คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้” เธอตะโกนใส่หน้าเขา
“ยัยสโนวไวท์ขี้ขโมย ฉันกำลังหิวน้ำ เธอมีมะพร้าวตั้งสองใบ แบ่งให้ฉันดูดกินน้ำสักใบไม่ได้เหรอไง”
เธอไม่ได้อยู่ในสภาวะที่อารมณ์ดีพอจะตอบกลับไปว่า
‘สองใบนี้เป็นผลผลิตที่แม่ให้มาล้วนๆ ไม่ได้ไปขโมยมา หรือให้หมอศัลยกรรมทำให้’
“เมายาฆ่าแมลงหรือไง นี่มันไม่ใช่มะพร้าว แยกไม่ออกเหรอระหว่างสีเขียวกับสีขาว”
“ที่นี่ปลูกแอปเปิลแบบอินทรีย์ไม่ใช้สารเคมี และใช้ปุ๋ยจากมูลสัตว์ ถ้าฉันจะเมาคงเพราะเวียนหัวกับมะพร้าวสองใบของเธอที่ส่ายไปส่ายมาผ่านหน้าฉันมากกว่า” เธอกวนมาเขากวนกลับไม่โกงกัน เดวิดยิ่งรู้สึกสนุกกับเกมรักครั้งนี้มากขึ้น เร้าใจ ตื่นเต้นกว่าคู่นอนคนไหนๆ
เดือนนาราเบี่ยงตัวหนี เดวิดพลาดจากมะพร้าวสองลูก เขาเลยแสร้งจูบลากต่ำลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ตอนนี้ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็หยุดไม่อยู่ เขาอยากสำรวจร่างเล็กนี้ให้ถ้วนทั่วแล้วอยากพาตัวตนแข็งขึงเข้าไปทักทายทำความรู้จักร่างกายของยัยสโนวไวท์ขี้ขโมยที่กอดมะพร้าวสองลูกไม่ยอมปล่อย
- Writer
