“พูดไปจ้ะ ไม้แขวนสวยก็ต้องชมจ้ะ ชุดน่ะ ถ้าไม่ได้ไม้แขวนดีจะมองสวยได้ยังไง ชุดนี้ของป้าดูเชยๆ แต่หนูนาราใส่แล้วกลายเป็นเจ้าหญิงผู้เลอโฉมขึ้นมาทันตา”
“นาราว่าทั้งคนทั้งชุดส่งเสริมกันต่างหาก ว่าแต่ป้าคะ ตอนนี้ดิโน่อยู่ที่ไหนคะ คุณเดวิดดูอยู่หรือเปล่า” เดือนนาราอดถามถึงหลานไม่ได้
“คุณหนูดิโน่อยู่กับคุณเดวิดจ้ะ คุณเดวิดพาไปเดินเล่นที่สวน ปกติคุณเดวิดจะพาคุณหนูดิโน่ไปเดินเล่นทุกเช้าทุกเย็น ไปขลุกกันอยู่สองคนลุงหลานน่ารักเชียวจ้ะ”
ท่าทางที่ป้าแมรี่พูดนั้นทำให้เดือนนาราได้แต่กลอกตา พยายามนึกภาพน่ารักของเขาอย่างไรก็นึกไม่ออก คนแบบนั้นน่ารัก ภาพที่เธอเห็นมีแต่ความป่าเถื่อน ร้ายกาจ และปากเสียมากกว่า
“น่ารักก็น่ารักค่ะ ถ้าดิโน่อยู่กับคุณเดวิดก็ดีแล้ว นาราจะได้ไปกินข้าวเย็นก่อน แล้วจะได้รับดิโน่มาเลี้ยงต่อจากเขา ว่าแต่โรงอาหารไปทางไหนคะ ป้าบอกทางนาราได้ไหมคะ”
แมรี่ยิ้มกว้าง นางชอบพี่เลี้ยงสาวคนนี้
