7
1125 Words
แต่พอเห็นสายตาวายร้ายคู่นั้นมองต่ำลงมาที่ทรวงอกแล้วยิ้มกวนประสาทเธอก็รีบยกมือกอดอกทันที
เดวิดยิ้มเจ้าเล่ห์ “ก่อนจะมาขโมยแอปเปิลในสวนฉัน เธอคงแวะขโมยมะพร้าวที่ไหนสักแห่งมาก่อนใช่ไหม”
เดือนนาราถลึงตาใส่เขา ไม่คิดเลยว่าเธอหาข้อมูลผิดพลาด แบรดลีย์คนพี่คงไม่ได้จับธุรกิจด้านการเกษตรและฟาร์มม้า “ฉันก็คิดว่าฉันได้ข้อมูลมาผิด เดวิด แบรดลีย์ ไม่ใช่เจ้าของสวนแอปเปิล และฟาร์มม้าที่ดีที่สุดในอเมริกา แต่คุณทำธุรกิจเพาะพันธุ์หมาขายไปทั่วโลก”
“เธอพูดอะไรของเธอ” เดวิดหรี่ตาแคบๆ ลงถาม “หรือว่าที่จริงแล้วเธอเป็นสปายเข้ามาลอบปล่อยแมลงในไร่ของฉันจริงๆ มีพรรคพวกหรือผัวรออยู่ข้างนอกหรือเปล่า” เดวิดถามเสียงกระด้าง เขาไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ เขามีประสบการณ์มาแล้ว
“หยาบคาย ฉันรู้แล้วว่าเป็นเจ้าของฟาร์มหมา แต่ไม่คิดว่าจะเพาะไว้ในปากด้วย”
เดวิดหน้าตึงไปนิดก่อนจะเปลี่ยนเป็นกดยิ้มร้ายที่มุมปาก “พูดแบบนี้ระวังเจอหมากัดปาก และจำใส่หัวไว้ด้วย ฉันเพาะพันธุ์ม้าขาย ไม่ได้เพาะพันธุ์หมาขาย แต่ที่จริง ฉันเพาะได้ทุกพันธุ์ อยากได้สายพันธุ์ดุดันอย่างฉันบ้างหรือเปล่าล่ะคนสวย” มือหนากร้านจากการทำงานหนักเอื้อมไปแตะปลายคางนุ่มๆ ให้หันมาสบตากับเขาก่อนจะส่งยิ้มน่าหมั่นไส้
“เดี๋ยวฉันช่วยเพาะฝากไว้ในท้องเธอสักคน”
“ไอ้คนบ้า” เดือนนาราร้องออกมาอย่างตกใจแล้วปัดมือเขาออกจากปลายคาง ไม่คิดว่าตัวจริงของเดวิด แบรดลีย์จะหยาบเถื่อนขนาดนี้
“ฉันไม่รับเพาะพันธุ์อะไรทั้งนั้น กรุณาให้เกียรติฉันด้วย แล้วฉันขอยืนยันตรงนี้ว่าฉันไม่มีพรรคพวก ไม่มีผัวอยู่ข้างนอก ฉันตัวคนเดียวเป็นโสด แล้วมาที่นี่เพราะมีธุระ ไม่งั้นไม่เหยียบเข้ามาหรอก” เธอตะโกนใส่หน้าเขาอย่างโมโห
เดวิดหรี่ตาแคบๆ ลงมอง “ไม่มีพรรคพวก ไม่มีผัวก็ดี ถ้าอย่างนั้นคิดจะมาหาผัวที่นี่ใช่ไหม”
ที่จริงเขาไม่ชอบต่อล้อต่อเถียงกับเพศตรงข้ามนัก เวลาที่เจอสาวสวยเขาใช้การกระทำนำคำพูด ถ้าสวยมากก็ออกแรงมากหน่อย แต่สโนวไวท์ตรงหน้าน่าหม่ำกว่าแอปเปิลอีก ยอมรับว่าอยากชิมดูเหมือนกัน แต่ก็ยังสงสัยในพฤติกรรม และที่มาที่ไป
“ฉันไม่ได้เข้ามาเพราะอยากมาหาผัว หรืออ่อยคุณ ฉันตอบชัดเจนแล้วนะ ฉันต้องการคุยกับคุณ เพราะฉันอยากได้หลานชายของฉันคืน”
“หลานของเธอ แล้วฉันไปเอาหลานของเธอมาตอนไหน ฉันว่าถ้าเธอไม่ได้เข้ามาหาผัว เดินยั่วคนงายในไร่ และไม่ได้คิดจะมาเป็นสปาย เธอเมายาแล้วล่ะ”
เดือนนารากลอกตามองบนมีใครกวนประสาทได้มากกว่านี้อีกไหม “ฉันไม่ได้เมายาค่ะ หลานของฉัน เด็กไทย-อเมริกัน วัยแปดเดือน ที่ผู้หญิงไทยคนหนึ่งส่งมาให้คุณ ผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวของฉันและเด็กคนนั้นก็เป็นหลานของฉัน แล้วก่อนฉันสลบลงไป ฉันเห็นแกมากับคุณ”
เดวิดรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าสนใจขึ้นมาทีเดียว เขานั่งลงใกล้ๆ กับเธอ ยอมรับว่าพอมีคนมาบอกว่าจะขอดิโน่คืน น่าแปลกที่เขากับรู้สึกหวงขึ้นมาอย่างประหลาด ทั้งที่ตอนแรกเมื่อตัวภาระถูกจับยัดใส่มือ ตอนนั้นเขาอยากโยนไปให้ใครแต่ก็ไม่มีใครอยากรับจนต้องรับไว้เอง
“ถ้างั้นเราต้องคุยกันยาวแล้ว” เดวิดก้มมองหน้าเธอใกล้ๆ จนจมูกโด่งนั้นแทบจะชนใบหน้าสวยสดใส เดือนนาราผงะพาใบหน้าถอยห่าง
“ทำอะไรของคุณ”
“ก็อ้างว่าเป็นญาติดิโน่ เลยต้องจ้องชัดๆ ว่ามีส่วนคล้ายดิโน่หลานของฉันหรือเปล่า”
“หลานฉันต่างหาก” เดือนนาราค้านเสียงแข็ง
เดวิดก้มลงมาจดจ้องริมฝีปากแดงระเรื่อน่าบดขยี้ เห็นดวงตาสีนิลสุกใสมีแววตระหนกก็ขบขันในใจ “จะทำอะไรอีก” เดือนนาราถามอย่างไม่พอใจ
“ริมฝีปากไม่เห็นเหมือนกับดิโน่เลย”
“จะบ้าเหรอคุณ” เดือนนาราผลักอกแกร่งที่กลิ่นกายของเขาสร้างความรู้สึกปั่นป่วนได้อย่างประหลาดให้ออกห่าง “ฉันเป็นน้า ไม่ใช่แม่ของแก จะให้เหมือนกันขนาดนั้นได้ยังไง”
“เหรอ เชื่อดีไหม”
เดือนนารารับไม่ไหวกับผู้ชายตัวใหญ่ท่าทางมึนจัด “ช่วยถอยห่างออกไปหน่อยค่ะ อึดอัด หายใจไม่ออก วันนี้ฉันเจอเรื่องร้ายมามากพอแล้วเพราะคุณนั่นแหละ”
“เธอทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเองนี่นา บุกรุกเข้ามาแบบนั้น แถมยังขโมยกินแอปเปิลอีก ต่อให้คนโลกสวยที่ไหนก็ต้องคิดร้ายไว้ก่อน”
“คิดร้ายถึงขั้นว่าฉันเป็นมิจฉาชีพ เป็นโสเภณี เป็นสปายเนี่ยนะคะ ฉันว่าพวกคุณมองโลกในแง่ร้ายเกินไปมากกว่า”
เดวิดขยับกายเข้าใกล้แม่สาวเอเชียหน้าสวยเข้าไปอีกนิด เขาชักติดใจความปากกล้าของหล่อนแล้วสิ แม่คนนี้บ้าดีเดือดไม่เบา เขาชอบม้าที่พยศ ปราบยาก เพราะมันสนุก ยิ่งขี่มันได้ เขายิ่งภูมิใจ แต่ว่าผู้หญิงตรงหน้าถ้าปราบได้ เธอจะยอมให้เขาควบขี่ด้วยหรือเปล่า แต่คนอย่างเขามีหรือจะไม่คิดลองดู หึ....
เดือนนาราไม่ไว้ใจสายตาวิบวับนั่นเลย ร่างบอบบางรีบลุกไปนั่งที่โซฟาอีกตัว หากไม่ติดว่าต้องการรับหลานชายกลับไปด้วย เธอจะย้ายก้นหนีไปจากที่นี่ทันที ไม่ขออยู่ต่อสักวินาที
ให้ตายเถอะ ที่นี่มีแต่คนโรคจิต
อ้อ หัวเป็นยังไง หางก็เป็นแบบนั้นลูกน้องหื่นก็เพราะสวนแห่งนี้มีคนหื่นเป็นเจ้าของ
เห็นสีหน้าท่าทางไม่ไว้ใจของเดือนนาราชายหนุ่มผุดยิ้มเล็กน้อย
“เธอพูดว่าเธอเป็นน้องสาวของแม่ดิโน่หรือ ตอนที่ฉันได้ดิโน่มา ผู้หญิงคนนั้นไม่บอกอะไรเลย บอกแค่ว่าเป็นผลผลิตของแดเนียลน้องชายฉัน แล้วเธอก็ร้องไห้วิ่งหนีไป ฉันไม่อยากเชื่อแต่ก็ไม่ใจร้ายพอจะทิ้งเจ้าตัวภาระนั่นให้ใคร เลยรับเลี้ยงไว้ ตอนนี้ดูแข็งแรง แล้วก็เรียกลุงได้แล้ว”
- Writer
