หวนสู่รัก

บทที่ 2 เมาฉลองโสด 2

“ใจเย็นแก เดี๋ยวอกแฟบๆ แกจะแตกตายซะก่อน”

โมฬีมองเพื่อน ยังมีแก่ใจพูดติดตลก ไม่ใช่ไม่เศร้า ไม่ใช่ไม่โกรธ แต่โกรธแล้วจะได้อะไร คนก็ไปแล้ว คนอยู่ตรงนี้ต่างหากที่ยิ่งโกรธก็ยิ่งเครียด เครียดมากก็หน้าย่นตีนกาถามหาอีก คราวนี้ละแม่นกหงส์หยกคนงามได้กรี๊ดโลกแตกกันพอดี

เอาจริงๆ เธอก็รู้มาตลอดแหละว่ารัชชัยนอกใจ มีคนมาพูดเข้าหูให้ฟังอยู่เนืองๆ ไม่ใช่แค่จารวีที่พบเห็นเขาควงสาวๆ อยู่หลายครั้งคาตา แถมยังถ่ายรูปหวานหยดยืนยันให้เธอเห็น แต่โมฬีไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ เธอกับเขาคบกันก็จริง แต่ยังไม่ได้แต่งงาน เธอจึงให้อิสระกับเขาในการเลือก

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอให้ความสุขทางกายแก่เขาไม่ได้ รัชชัยจึงไม่ผิด หากคิดจะไปแสวงหาจากคนอื่น เธอควรจะแฟร์กับเขาในเรื่องนี้

อีกส่วนที่เธอเกรงใจอดีตแฟนหนุ่มเป็นเพราะฐานะที่ไม่เท่ากัน รัชชัยเป็นลูกคนรวย ทำงานมีหน้ามีตาอยู่ในบริษัทแถวหน้าในแวดวงอุตสาหกรรมอาหารที่รู้จักกันดีในชื่อ Heavena ที่ครอบครัวของเขาบริหารงานอยู่

ส่วนครอบครัวเธอแม้จะอยู่ในแวดวงเดียวกัน แต่บริษัทของพ่อเธอเป็นแค่ SME ขนาดกลาง เมื่อปีที่แล้วก็เพิ่งล้มละลายไป เพราะประสบปัญหาขาดทุนจนไม่สามารถแบกรับหนี้สินก้อนโตได้ โชคดีที่ได้รัชชัยช่วยเหลือเทกโอเวอร์บริษัทเอาไว้ เหล่าพนักงานคนเก่ายอดฝีมือจึงยังคงมีงานทำอยู่จนถึงทุกวันนี้

หากจะบอกว่าเขาไม่มีความดีเลยก็คงไม่ใช่ มีหลายเรื่องที่รัชชัยทำให้เธอซึ้งใจและรู้สึกดีกับเขาอยู่ไม่น้อย ถ้าเขาเลือกที่พูดกับเธอตรงๆ ว่าจะคบกับวราภัค แล้วเลิกกับเธอ เธอคงเจ็บนิดหน่อย แต่ยังพอทำใจได้ ทว่าวิธีที่เขาเลือกรั้งเธอเอาไว้ให้กลายเป็น ‘เมียน้อย’ และการบอกเลิกกันง่ายๆ โดยไม่คำนึงถึงใจเธอเลย ทำให้เธอเสียความรู้สึกมาก

พูดตรงๆ ว่าไม่โกรธเลยคงไม่ได้... เพราะจริงๆ แล้วเธอเดือดมาก หัวร้อนเลยละ ถึงได้เผลอแก้เผ็ดพวกเขาไปแบบนั้น!

เห็นเพื่อนหน้าหมองเหมือนโดนของเข้า จารวีก็ได้แต่ถอนหายใจยาวๆ ทำอะไรไม่ถูก เธอถนัดแต่ด่าคน แต่ปลอบใจคนไม่เก่ง ยิ่งปลอบก็ยิ่งเหมือนเหยียบหางซ้ำจนร้อง ‘เอ๋ง!’ เสียอย่างนั้น

ไม่พูดเสียยังจะดีกว่า...

ไม่รู้จะทำอย่างไร เจ้าหล่อนเลยหันมองไปรอบๆ ปล่อยให้โมฬีนั่งนิ่งๆ สักพัก บรรยากาศที่ผับนี้ค่อนข้างสนุก เปิดเพลงโจ๊ะๆ ที่คุ้นหู ร้องติดปากได้ จารวีขยับโยกไปตามท่วงทำนองเพลงฮิปฮอปแล้วก็เกิดติดใจ สายตาเหล่มองเพื่อนที่ยังนั่งนิ่งแล้วชักไม่แน่ใจว่าโมฬียังหายอยู่รึเปล่า จึงเอื้อมมือไปสะกิดตัวเธอ

“เฮ้ย...แก!”

โมฬีเงยหน้ามองหล่อน แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร แววตาราบเรียบไร้อารมณ์เห็นแล้งยิ่งชวนหดหู่ ไม่อยากเห็นเพื่อนที่เคยร่าเริงเป็นแบบนี้ ‘นั่งอมทุกข์’ ส่วนจารวีก็ไม่อยากนั่งน้ำลายฟูมปากยังสว่าง เธอเลยยกมือเรียกบริกรมาสั่งเหล้าสั่งเบียร์เต็มโต๊ะ แถมยังใจดีบริการชงเหล้าให้โมฬีอีกต่างหาก

“มาๆๆ คืนนี้เรามาดื่มกันให้หัวทิ่มเลย ฉลองที่แกกลับมาโสด ชน!”

หล่อนยัดแก้วเหล้าใส่มือเพื่อน เมื่อโมฬีทำท่าจะไม่รับ ชนแก้วแล้วกระดกลงคอรวดเดียวหมด จากนั้นก็สั่งให้โมฬีทำตาม

“ดื่มๆ แก เมาให้สะใจไปเลย พรุ่งนี้จะได้ลืมแฟนเชี่ยๆ แล้วไปหาผัวใหม่ เอ้า...ดื่ม!”

พูดแล้วก็ชวนกันกระดกแก้วต่อแก้ว เผลอแป๊บเดียวทั้งเหล้าทั้งเบียร์ก็พร่องไปกว่าครึ่ง ส่วนคนดื่มก็เมากรึ่มๆ ได้ที่ ตาเยิ้ม เริ่มจะเลื้อยลงบนโซฟาเบาะหนังเหมือนงูไม่มีกระดูก

พอเหล้าเข้าปาก ความเดือดาลก็วนมาเยือนจารวีผู้รักเพื่อนยิ่งชีพอีกครั้ง คำด่าทอที่ขุดโคตรเหง้าบรรพบุรุษของรัชชัยจนนอนสะดุ้งดังอ้อแอ้ไม่ขาดสายอยู่ข้างหู จากตอนแรกที่โมฬีแค่เคืองนิดๆ โกรธหน่อยๆ น้อยใจพอเป็นกระสาย พอฟังมากๆ เข้าบวกกับฤทธิ์ของน้ำเมา อารมณ์ก็เลยพลุ่งพล่านของขึ้นตามจารวีไปด้วย

“ไอ้รัช…ไอ้ชาติหมา… มึงแม่งโคตรเลวเลย ทิ้งกูยังไม่พอ ยังจะให้กูเป็นเมียน้อยมึงอีก ไอ้ชาติชั่วเอ๊ย! รู้งี้ก่อนมา... กูน่าจะเตะไข่แม่งให้สูญพันธุ์ไปเลย”

“คิคิ... เข้าท่าว่ะแก เตะเสร็จ ตัดเอาไปสับให้เป็ดแดก ฮะฮ่าๆๆ”

“เป็ดมันจะแดกเหรอ ของเสียแล้ว”

“ฮะฮ่าๆๆ”

สองสาวระเบิดหัวเราะเหมือนคนเมายามากกว่าคนเมาเหล้า ร่างกายโงกเงกเอนไปเอนมาเหมือนไม้ปักดินเลน ศีรษะของโมฬีจึงกระแทกเข้ากับร่างสูงปราดเปรียวของใครบางคนที่เดินตรงมาทางนี้พอดี ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อและกระดูกทำให้เธอเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นผู้ชาย

เธอเงยหน้า ดวงตาฉ่ำปรือเพ่งมองคนที่ยืนอยู่ในมุมสูง ตั้งใจจะเอ่ยปากขอโทษเขา แต่กลับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง เมื่อเห็นใบหน้าและรูปร่างของเขาเต็มตา

เงาร่างสูงเพรียวยืนโดดเด่นท่ามกลางความสลัว ใบหน้าคมคายสลักเสลาเฉกเช่นคุณชายสูงศักดิ์ ตัดกับดวงตาเจ้าชู้ทรงเสน่ห์ อกผายหนั่นแน่นที่ดันตัวออกมาถูกซุกซ่อนอยู่ในเสื้อเชิ้ตลำลองสีขาวที่ปลดกระดุมสามเม็ด เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าเซ็กซี่ จนคนมองเผลอกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก อยากจะงับมันสักคำ

สายตาเธอเหมือนมือที่ลูบไล้ร่างกายของเขาต่ำลงมาที่หน้าท้อง แม้จะมองไปเห็น แต่ก็อดชื่นชมรูปร่างที่ได้สักส่วนไร้ไขมันส่วนเกินของเขาไม่ได้ โดยเฉพาะตรงหน้าท้องที่เธอมั่นใจหากกระชากเสื้อเขาออกละก็ จะได้เห็นกล้ามหน้าท้องฟิตแน่นแข็งปั๋ง มีลายเส้นเป็นลอนสวยงามเรียกเลือดกำเดาได้อย่างแน่นอน

อืม... โดยรวมแล้วเขาหล่อแบบพิมพ์นิยม มาดดูเจ้าสำอาง แต่ยังคงความเป็นชายชาตรีอย่างสมบูรณ์แบบ หน้าขาว คิ้วคมเข้ม นัยน์ตาเรียวสวยสีน้ำตาลอ่อนเปล่งประกายดูนุ่มนวลดึงดูดใจผู้คน แต่ก็ดูอันตราย แสดงให้เห็นถึงความดื้อรั้นไม่ยอมใครของเจ้าตัว เมื่อรวมเข้ากับจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักเซ็กซี่ และรอยยิ้มที่คาดว่าจะหวานบาดใจยามที่เขายิ้ม จึงสรุปได้ว่า...

แม่เจ้า...หล่อมากกกกก!