บทที่5 ลงทัณฑ์ทมิฬ (NC20++)
1529 Words
“ยะ อย่าค่ะ อย่าทำเหมือนแพรเป็นผู้หญิงของพี่ฟิลิปเลยค่ะ ไหนบอกว่าเกลียดแพร ไม่อยากแตะต้องแพรยังไงล่ะคะ กรี๊ด!”
แพรวาขอร้องเพื่อถ่วงเวลาไม่ทัน ร่างสมสัดส่วนเคยถูกชุดนักศึกษาปกปิดความสวยงาม ฝ่ามือคู่ใหญ่จับฉีกกระชากชุดแล้วโยนทิ้งลงไปข้างเตียง สองขาแกร่งล็อคก่ายเกยทาบทับขาเรียวเสลาหยุดดิ้นรนขัดขืน มาเฟียหนุ่มตาพร่าจ้องมองเรือนร่างเปลือยเปล่า จนเธอเขินอาย
“อย่าทำแบบนี้ค่ะ แพรขอร้องพี่ฟิลิป อ๊ะ!”
สองชิ้นปรากการสุดท้ายปกปิดหน้าอกอวบอิ่มและใจกลางความเป็นหญิงพรหมจารีถอดออก ฟิลิปบังคับจับแยกขาเรียวสองข้างออกกว้างเพื่อเกี่ยวกระหวัดเอวสอบแกร่งดันเข้าหา หน้าหวานแดงก่ำเมื่อถูกเขาสำรวจร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“ซ่อนรูปกว่าที่ฉันคิด เธอสวยมากอย่างนี้นี่เอง น้องชายฉันถึงได้หลงใหลเธอแทบบ้าคลั่ง ถ้าอย่างนั้นฉันขอเชยชิมตัวเธอสักครั้งแล้วค่อยเขี่ยทิ้ง!”
ร่างขาวอมชมพูผิวเนียนกระจ่างใสกำลังนอนหันหลังให้เขา รังเกียจตัวเองที่คล้อยตามอารมณ์ไฟร้อนระอุ เลือดลมแล่นพล่าน ริมฝีปากซีดกัดขบไว้แน่น ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เธอเป็นแค่ของเล่น
ผู้หญิงที่แอบรักเขาฝ่ายเดียว สุดท้ายก็ถูกเขาอคติเพียงเพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธออยากจับพ่อเขาเพื่อเป็นเมียน้อย ทั้งที่เธอปฏิเสธพัลวัน
“สวยไปทั้งตัว มิน่าทั้งพ่อทั้งน้องก็อยากได้ตัวเธอ”
ฝ่ามือร้อนระอุลูบไล้แผ่นหลังเนียนพลางก้มกดจูบอย่างหลงใหล วินาทีนั้นแววตาแข็งกร้าวด้วยความโกรธ พร้อมกับเสียงฝนตกกระหน่ำด้านนอกบ้านหลังเล็ก
“อ๊ะ พี่ฟิลิป แพรเจ็บ”
“คนหน้าด้านอย่างเธอรู้จักความเจ็บด้วยเหรอ ฉันนึกว่าเธอหน้าหนา รู้แล้วก็จำไว้ใส่หัวกะโหลกว่าเธอไม่มีวันทำสำเร็จ ไหนๆ เธอก็อยากมาเป็นเมียอีกคนของพ่อฉันแล้ว งั้นขอลูกชิมก่อนสักหน่อย ว่าเธอมีอะไรดี พ่อฉันถึงได้ติดใจ!”
“ไปกันใหญ่แล้วค่ะ แพรไม่ใช่...ฮึก!”
คำพูดต่อมากลืนลงเมื่อถูกร่างหนาเปลือยเปล่าท่อนบนพลิกตัวเธอนอนหงาย และเนินอกอวบก็ทำเอาเขาเลือดร้อน กายแกร่งตรงหน้าปวดหนึบไปหมด มาเฟียหนุ่มโหด เลือดเย็น เข้ามาจับบีบคอแน่นขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก ร่างเล็กดีดดิ้นเพื่อเอาตัวรอดจากปีศาจร้าย
“ฉันไม่อยากฟังคำพูดของคนที่จะมาเป็นเมียน้อยพ่อ เธอนี่หลอกเก่ง ใสซื่อ แสร้งทำเป็นไร้เดียงสา แต่ความจริงร้ายเงียบ ถ้าหากพ่อรู้ว่าเธอตกเป็นของคนอื่นแล้ว พ่อฉันจะเสียหน้ามากขนาดไหน”
“ยะ...อย่า”
“ขอชิมนิดเดียว พ่อฉันไม่ว่าหรอก” มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“อย่าค่ะพี่ฟิลิป ทำแบบนี้เท่ากับว่าพี่จะข่มขืนแพรนะคะ คุณหลุยส์ต้องรู้เรื่องนี้!”
“กล้าเอาพ่อมาขู่ฉันเหรอ เธอมีสิทธิ์อะไร! ห้ามบอกเรื่องนี้ให้พ่อรู้เด็ดขาด ฉันจะไล่เธอออกจากบ้านหลังนี้...และอีกอย่างนะ สาวน้อย ฉันไม่เคยข่มขืนใคร นอกจากจะทำให้เธอสมยอมเอง”
“ขอร้องค่ะ อย่าทำแบบนั้น อ๊ะ...อื้อ”
ริมฝีปากได้รูปกดประทับจูบกลีบปากนุ่มของ เด็กอุปการะในบ้าน ที่กำลังจะกลายเป็น เมียบำเรอสมยอม ของลูกชายคนโตตระกูลมาเฟียบ้านนี้
เธอพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้หลงใหลรสสัมผัสพิศวาสจากเขา รู้ดีว่าเขาเกลียดเธอ ทั้งที่ตัวเองเผลอแอบรักเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มไร้หัวใจฝ่ายเดียว
แพรวาหลุดร้องครางออกมาสัมผัสความเจ็บปวดกับสิ่งแปลกปลอมเข้ามาด้านในตัว สันกรามแกร่งของอีกฝ่ายขบแน่นขณะส่งท่อนเนื้อเอ็นใหญ่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างเล็ก แม้ตกใจรู้ว่าเธอยังไม่เคย แตกต่างจากที่รู้มาว่าเธอเอากับผู้ชายไปทั่ว เขาหยุดไม่ได้ต้องเดินหน้าไปต่อ
“แค่เยื่อบางๆ คิดเหรอว่าฉันจะใจอ่อน ฉันก็แค่อยากรู้ว่าใสๆ ซื่อๆ หลอกตบตาพ่อและน้องชายฉันให้หลงรัก มีอะไรดีนักหนา ก็แค่สาวกว่า สดกว่า เชยชมครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”
“อ๊ะ พะ พี่ฟิลิป”
หน้าเธอแดงก่ำร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายอยู่ใต้ร่าง ความต้องการร้อนวูบวาบ อยากให้เขาเข้ามาเติมเต็มอีก เธอคงไร้ยางอายอย่างที่เขาว่าจริง
“แน่นมาก...อ๊ะ”
มาเฟียหนุ่มไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนทำให้เขารับรู้ถึงเซ็กซ์สุดยอด เห็นไร้เดียงสากลับเรียนรู้เร็ว หัวไว ตอบสนองการเติมเต็มจากลำเอ็นอวบใหญ่ตอกอัดเข้าหาดิบเถื่อนได้ถึงพริกถึงขิงอย่างเธอมาก่อน
หลังบทรักร้อนแรงจบลง เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างบอบบางเคยขาวเนียนราวกับน้ำนมกลับถูกปีศาจร้ายครอบงำทำรอยแดงช้ำเป็นจุด ถึงกระนั้นความเจ็บปวดทางกายยังไม่เทียบเท่าความเจ็บปวดทางหัวใจชอกช้ำถูกคนเลวเหยียบย่ำศักดิ์ศรี
เจ้าพ่ออิตาลีไร้หัวใจยืนหันหลังให้คู่นอนคืนเดียวอย่างไม่แยแส ฟิลิปสวมใส่เสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อยก่อนหันมามองแผ่นหลังบอบบางแวบเดียว ไม่มีความเอ็นดูหรือนึกสงสาร เขามีความสุขจนลืมนึกถึงเรื่องป้องกัน
แค่ครั้งเดียวไม่ท้องมั้ง!
“ห้ามเอาเรื่องนี้บอกพ่อฉัน ฉันจะไม่เอาเธอไว้แน่!” พูดจบแค่นั้นก็ออกไปจากห้องพักคนใช้ท่ามกลางฝนตกในยามกลางคืน
“ฮึก ฮื่อๆ พี่ฟิลิป แพรไม่คิดจะเป็นเมียน้อยใคร พี่เข้าใจแพรผิดแล้ว”
ร่างเล็กร้องสะอื้นเต็มด้วยรอยคราบน้ำตาเปียกปอนไม่แพ้ฝนตกด้านนอก คืนนี้เป็นคืนฝันร้ายมากที่สุดสำหรับเด็กอุปการะในบ้านผู้นำตระกูลมาเฟียอิตาลีอย่างแพรวา ลูกสาวเพื่อนท่านหลุยส์ที่รักและเอ็นดูเท่านั้น เธอเคยแอบรักพี่ฟิลิปสุดหัวใจ แต่ถูกเขาทำร้ายย่ำยี จนเธอแตกสลาย
“ไม่อยู่แล้วบ้านหลังนี้ มีแต่พวกคนใจดำ แพรจะหนีกลับเมืองไทย!”
หนีจากเขา ไม่อยากทนฟังคำดูถูกจากเขาเหมือนวันนั้นอีกแล้ว พอกันที...หัวใจไม่รักดี!
…
กลายเป็นว่าคืนนั้นคนนอนไม่หลับมากที่สุดคงจะเป็นเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่ม สุดท้ายสลัดความคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ ฟิลิปสถบหัวเสียหงุดหงิดงุ่นง่าน สวมทับเสื้อคลุมออกเดินตามสวนหลังบ้านในเวลาตีสี่ครึ่ง โดยไม่คิดว่าเวลานี้พวกแม่บ้านตื่นก่อนเจ้านายเพื่อออกไปตลาดซื้อกับข้าว ทว่าไม่มีใครเห็นร่างใหญ่แอบลักลอบเข้าห้องนางบำเรออยู่บ้านหลังเล็ก
แพรวานอนร้องสะอื้นเผลอหลับงีบหนึ่งก่อนเบิกตาโพลงในความมืดเมื่อร่างใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาทาบทับด้วยเนื้อตัวเสียดสีร้อนระอุ เรียวขากลมกลึงจับพาดเกี่ยวกระหวัดเอวสอบแกร่ง เธอกำลังเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ริมฝีปากได้รูปก้มลงจูบดูดดื่ม
“ชะ ช่วย...อื้อ!”
แก่นกายใหญ่สำรวจเข้าไปข้างในช่องทางรับคับแคบแน่น เธอหลุดเสียงร้องครางออกมา คนใจทมิฬขยับเอวสอบกระแทกกระทั้นรุนแรงจนหัวเธอหัวคลอนสั่นโยนตาม ตอกอัดลำเอ็นเข้าหาจาบจ้วงเร่าร้อน
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะ ตอดรัดแรงเข้าอีก”
ขยับเอวสอบเคลื่อนออกจนเกือบสุดช่องทางรักก่อนครอบครองเข้าหาดุเดือด เขากระแทกขย่มตอกอัดความดิบเถื่อนจนลึกสุดจนอีกฝ่ายหวีดร้องครางดังลั่น
“อ๊ะ แรงๆ อีกค่ะพี่ฟิลิป แพรจะไม่ไหว ฮึก!”
“เธอนี่มันร่านสมใจฉันจริง แพรวา!”
บทรักดุเดือดดำเนินไปอย่างเร่งรีบ มาเฟียหนุ่มสุขสมแปลกประหลาดเผลอปลดปล่อยสายธารรักเข้าหาส่วนนุ่มหยุ่นจนหมดทุกหยาดหยด ฟิลิปก้มลงตวัดเลียชิมทรวงอกอวบใหญ่ สูดกลิ่นหอมหวานเต็มปอด เธอสลบคาอ้อมกอดแกร่ง เรี่ยวแรงหดหาย
“ชิมครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว กินเสร็จก็เขี่ยทิ้ง!”
ฟิลิปหักอารมณ์หวามที่มีต่อกายสาวใต้ร่าง แพรวาไม่เหมือนคู่ขาคนอื่นที่เขากินแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย ทว่าเขารู้สึกอยากกินแล้วกินอีก เขาถอดกายแกร่งออกจากร่างเล็ก พยายามตัดใจจากผู้หญิงแพศยา เป็นเพียงที่สิ่งของระบายอารมณ์ของผู้ชายกลัดมัน!
“จำไว้นี่คือบทลงโทษทัณฑ์สำหรับคนคิดจะขัดคำสั่งของฉัน หวังว่าพอเธอเรียนจบแล้ว ฉันจะไม่เห็นเธออยู่เสนอหน้าที่นี่อีก แพรวา!”
…
เฟยหลงตื่นขึ้นมายามเช้าด้วยสีหน้าอารมณ์ดีจิตใจผ่องใส เขาว่าจะเดินออกกำลังกาย บังเอิญสายตาคู่คมเห็นร่างสูงใหญ่ของพี่ชายแอบเดินเลี่ยงออกมาจากบ้านหลังเล็ก ซึ่งเป็นที่พักของพวกคนใช้ เกิดความสงสัยในใบหน้าเขาว่าพี่ฟิลิปไปทำอะไรที่นั่น
“พี่ฟิลิปไปเรือนหลังเล็กทำไมกัน?”
เฟยหลงรู้ว่าพี่ชายจงเกลียดจงชังแพรวาอย่างกับกระไรดี แล้วมีสาเหตุอะไรทำให้เจ้าพ่อฟิลิปต้องยุ่งวุ่นวายกับพวกคนใช้ต่ำต้อยกว่า?
- Writer
