บทที่2 เด็กกาฝากที่ชิงชัง
1522 Words
“อีกสิบนาที รถจะเข้ามารับแล้วครับ”
“อืม...”
ชายหนุ่มบินตรงกลับมาจากประเทศอิตาลี เข้าพักโรงแรมหรูหราใจกลางเมืองตั้งแต่เมื่อคืน เจ้าพ่อหนุ่มสั่งคาดีฟ มือขวาคนสนิทเรียกคู่ขานางแบบสาวมาระบายอารมณ์ ปลดปล่อยความเครียดสะสมหลังจากทำงานมานานหลายเดือน
ร่างแกร่งยืนสูบบุหรี่พร้อมนิ่งเงียบ ใช้ความคิดบางอย่าง ที่ชายหนุ่มยอมกลับมาบ้านก็เพราะความต้องการอย่างหนึ่งของมาดามฟานี่กำลังทุกข์ใจ ก็เพราะเด็กกาฝากนั่น เธอกลัวว่าสามีจะพลาดท่ารับเด็กคนนั้นมาเป็นเมียอีกคน ซึ่งมาดามยอมไม่ได้เด็ดขาด เพื่อความสุขของแม่ เขาต้องรีบจัดการด้วยตัวเอง
“หึ! เห็นเงียบๆ ใสซื่อไร้เดียงสา ที่แท้ก็แอบอยากเป็นคุณนายของพ่อฉันนี่เอง ฉันจะขัดขวางเธอให้ถึงที่สุด ฉันจะจัดการเธอกระเด็นออกจากบ้านหลังนั้นเอง!”
“คุณฟิลิปขา...”
“เช็คเงินสดวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง”
นางแบบสาวที่เข้ามามอบความสุขให้เจ้าพ่อหนุ่มไร้หัวใจ เอวิน่ามีความสุขมากสำหรับเมื่อคืน เขาช่างทรงพลัง ใครๆ ก็อยากได้ตำแหน่งมาดามคนถัดไปที่ว่างเว้นอยู่ ทว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนเอาชนะใจของเจ้าพ่อมาเฟียฟิลิป คริสซีลีได้เลยสักคนเดียว เขากินแค่ครั้งเดียวก็จบ
คาดีฟยืนรับต้อนรับ เจ้าพ่อมาเฟียฟิลิป ผู้นำตระกูลคริสซิลีคนปัจจุบัน หลังคนเป็นพ่อสละตำแหน่งนี้ให้ลูกชายคนโตสืบทอดต่อ ชายหนุ่มอายุสามสิบห้าปี ผู้อยู่วงการแวววงธุรกิจมานานหลายปี ไม่มีใครกล้าขัดใจเขา ประสบการณ์ทำธุรกิจทำให้เขากลายเป็นผู้กวาดบริษัทเล็กๆ ร่วมหุ้นกลายเป็นของตัวเอง
แน่นอนการกระทำแบบนั้นย่อมมีคนไม่พอใจอยู่บ้าง ศัตรูรอบด้าน ต้องระวังตัว ซึ่งฟิลิปไม่ต้องการสร้างภาระเพิ่มเพื่อหาเมีย ความรักทำให้เขาอ่อนแอ แม้อายุจะเยอะแล้ว พ่อแม่กลัวว่าเขาจะไม่มีทายาทสืบทอด
“ยัยเด็กนั่นยังอยู่ในบ้านเหรอ”
เขายังอุตส่าห์หลีกเลี่ยงไม่อยากเจอหน้าเด็กกาฝากที่ชิงชัง ด้วยการหักโหมทำงานหนัก บินไปต่างประเทศหลายที่ เด็กนั่นคงหน้าด้านหน้าทนอยู่ต่อ นับถือใจจริง
“คนของมาดามรายงานว่าแบบนั้นครับ ตอนเย็นจะมีงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของนายใหญ่ครับ”
จนกระทั่งรถขับเลี้ยวเข้ามายังคฤหาสน์หรูหราพร้อมกับมีบอดี้การ์ดนับสิบยืนเรียงรายต้อนรับ ร่างสูงใหญ่ก้าวลงมาเหยียบที่นี่ เสมือนเขาได้กลับบ้าน ฟิลิปเดินเข้ามาหาครอบครัวรออยู่ห้องรับรองแขก
“ฟิลิป มัมคิดถึงมากที่สุด”
“ผมคิดถึงมัมกับแด๊ดมากครับ”
“แล้วผมล่ะครับพี่”
คนน้อยใจสุดคงจะเป็นเฟยหลง น้องชายรักอิสระ ฟิลิปสวมกอดพ่อแม่แล้วค่อยมาตบบ่าไหล่น้อง นั่นแหละคือการแสดงความรักความทักทายของสองพี่น้องที่รักใคร่กลมเกลียว ไม่เหมือนพี่น้องตระกูลมาเฟียอื่น
“ผมคิดถึงทุกคนที่สุดเลยครับ”
“คิดถึง...แต่ไม่คิดจะติดต่อโทร.หามัมบ้าง หรือว่าแอบไปติดสาวประเทศอื่นที่ไหนมาอีก แบบนี้หนูญาดาของมัมก็น้อยใจแย่นะสิ”
คนของมาดามฟานี่หูตากว้างไกล ท่านแค่พูดหยอกล้อลูกชายคนโตเล่น เพราะฟิลิปเคยบอกว่าจะไม่แต่งงานหรือมีความรักเด็ดขาด ทว่าก็อยากให้ลองคุยกับหนูญาดา ลูกสาวเพื่อนแม่อยู่ข้างบ้านติดกัน มาดามอยากอุ้มหลาน
“ญาดาเกี่ยวอะไรกับพี่ฟิลิปด้วยล่ะครับ โอ๊ย! แม่ ผมเจ็บนะครับ แน่สิ ผมไม่ใช่ลูกรักแม่เหมือนพี่ฟิลิปนี่น่า”
เฟยหลงแกล้งมารดากลับ มาดามฟานี่หมั่นไส้ลูกชายคนเล็กจึงหยิกต้นแขนแรงๆ
“ก็หนูญาดามานี้บ่นคิดถึงพี่ชายของเฟยหลงตลอด เดี๋ยวงานเลี้ยงตอนเย็นมัมเชิญหนูญาดามาด้วยนะ”
ฟิลิปถอนหายใจทิ้ง เข้าใจความหวังดีของมาดามว่าอยากให้เขามีคู่ครอง ทว่าเขาคิดกับญาดาแค่น้องสาว ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรมากกว่าความสัมพันธ์คนที่อยู่ข้างบ้านติดกัน
“งานที่สวีเดนจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” พ่อเขาเปลี่ยนเรื่องเกี่ยวกับงานเอ่ยถามกับลูกชายคนโตสุดแสนภาคภูมิใจ ฟิลิปทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีมาก
“ครับแด๊ด เรื่องพวกนี้ผมจัดการได้สบาย”
“เดินมาเหนื่อยๆ กินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวมัมจะเรียกนัง...แพรวาจัดโต๊ะอาหารเตรียมให้”
“เด็กนั่นยังไม่ออกจากบ้านของเราอีกเหรอครับ นึกว่าออกไปตั้งนานแล้ว”
“ฟิลิป! ทำไมพูดจาแบบนั้นกับหนูแพรวาแบบนั้น”
“ไม่มีใครบอกมัมเหรอครับว่าวันนี้น้องแพรไม่ได้อยู่บ้าน ไปมหา’ลัยแล้ว ผมขอตัวไปรับน้องแพรกลับก่อนนะครับ”
ฟิลิปมองหน้าน้องชายทำตัวเหมือนสนิทสนมกับเด็กกาฝากนั่น เรียกเธอว่าน้องแพร ผู้หญิงต่อหน้าใสซื่อ แต่ความจริงแอบร้ายเงียบ หวังจะเคลมทั้งพ่อทั้งน้องชาย เขากำมือตัวเองแน่น ไม่คิดฟังชื่อและไม่อยากเห็นหน้าตัวเสนียดจัญไรนี้อีก
“ผมขอตัวขึ้นไปพักผ่อน เจอกันงานเลี้ยงคืนนี้นะครับแด๊ด มัม”
“จ้ะลูกฟิลิป”
หลังลูกชายคนโตแจกหอมแก้มมาดามฟานี่ซ้ายขวาเสร็จพร้อมเดินออกจากห้องรับรองแขกตามหลังลูกชายคนเล็กเริ่มติดพันเด็กที่มาดามฟานี่เกลียดเข้าไส้ ทั้งสามีและเฟยหลงต่างหลงเสน่ห์มันหมด ดีที่ฟิลิปยังเข้าข้างแม่
“อย่าหวังว่าฉันจะเอ็นดูยัยเด็กแพรนั่น แล้วคุณจะย่ามใจรับมันมาเป็นเมียอีกคน ฟิลิปก็กลับมาเพราะจัดการเรื่องนี้ อีกไม่นานเด็กนั่นต้องกระเด็นออกจากบ้านหลังนี้ ฉันไม่ยอมให้มันเกาะอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตหรอก!”
“คุณคิดเละเทะไปกันใหญ่แล้วมาดาม ผมเอ็นดูเธอแค่ลูกหลานคนหนึ่ง ไม่ได้คิดอกุศลแบบคุณ!”
“จะเชื่อได้หรอกค่ะ นังเด็กแพรนั้นมันร้ายกาจจะตาย ตอนนี้เปลี่ยนเป้าหมายใหม่คิดจะจับเฟยหลงแทน พออ่อยคุณไม่สำเร็จ ก็ไปยั่วลูกชายคนเล็ก เฟยหลงก็ดื้อด้านไม่ฟังคำสั่งแม่ ฉันไม่ยอมรับนังแพรมาเป็นลูกสะใภ้คนเล็กเด็ดขาด”
มาดามฟานี่ประกาศศิตต่อหน้าผู้เป็นสามีคิดจะอยากได้เมียเด็กอีกคน พอแพรวาเรียนจบปริญญาตรีเมื่อไหร่ต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ มาดามอคติต่อเด็กกาฝากตั้งแต่เห็นสายตาเอ็นดูจากสามี
ทีแรกเธอก็สงสาร สอนงานบ้านงานเรือน เผื่อจะได้ออกเรือนกับผู้ชายคนไหนสักคน พอธาตุแท้เด็กนั้นออก เธอก็เกลียดชังทันที ฟิลิปรักมาดามฟานี่มาก เห็นมารดาทุกข์ใจ เขาจะรีบจัดการ พาลเกลียดเด็กแพรวาตาม
‘ลูกจำไว้นะ เด็กแพรนั้นจะมาแย่งความรักไปจากลูกฟิลิป ลูกต้องจัดการมันกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้แทนแม่ให้ได้’
‘อะไรทำให้มัมไม่สบายใจ ผมจะจัดการให้ครับ’
…
“พี่บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับคนของแด๊ด หรือว่าต้องการให้ตัวเองเดือดร้อน!”
เฟยหลงคว้ากุญแจรถว่าจะออกไปรับแพรวา ทว่าถูกขัดขวางจากเจ้าพ่อหนุ่ม ฟิลิปยืนขวางน้องชายด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เย็นชา แฝงความเป็นห่วง
“พี่ฟิลิปพูดเรื่องอะไร ผมไม่เห็นเข้าใจ”
“ไม่เข้าใจหรือแกล้งไม่รู้กัน?”
เฟยหลงหันหน้ากลับมามอง ตอบโต้พี่ชายกลับ ไม่คิดเกรงกลัวสถานะตำแหน่งใหญ่โตของอีกฝ่าย เขารักและเอ็นดูแพรวามากกว่าเด็กอุปการะในบ้านมันผิดตรงไหน ในเมื่อน้องแพรยังโสด เขาก็ยังมีสิทธิ์
“ถ้าพี่คิดว่าน้องแพรตั้งใจอ่อยยั่วยวนพ่อพวกเราเพื่อขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงอีกคน ผมว่าพี่เข้าใจผิดอย่างร้ายแรงเลยนะครับ แด๊ดเอ็นดูน้องแพรแค่ลูกหลานคนหนึ่ง ผมต่างหากที่คิดอยากจีบเธอ”
“ที่พูดมาหมายความว่ายังไง?”
“ผมบอกกับพี่คนแรก ผมแอบรักน้องแพรฝ่ายเดียว และผมจะเดินหน้าจีบน้องแพร”
“เฟยหลง นี่นาย!”
เฟยหลงเดินออกจากบ้านปล่อยทิ้งให้พี่ชายยืนงงคนเดียว สันกรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น ฟิลิปยิ่งเกลียดชิงชังตัวปัญหา จับพ่อไม่ได้ก็หันมาคิดหว่านเสน่ห์จับน้องชายของเขาแทน
“ยัยเด็กนั่นมันมีอะไรดีนักหนา”
ฟิลิปเคยเจอเด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปีหน้าตาดูไม่ได้ สภาพมอมแมม หน้าตาไม่เห็นชัดเพราะมีแต่คราบน้ำตา จูงมือเข้ามาแนะนำตัวที่บ้านหลังนี้ครั้งแรก เขาไม่เคยสนใจหรือมองหน้าเธอด้วยซ้ำ หน้าตาคงขี้ริ้วขี้เหร่ ผ่านมาสี่ปี แพรวาหน้าตาไม่สวยเหมือนเดิม แล้วทำไมพ่อและน้องชายถึงติดพัน
“ไอ้เฟยหลงชอบของแปลกเหรอวะ?”
แล้วทำไมเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มต้องสนใจ สิ่งเดียวคือต้องทำอย่างไรก็ได้เพื่อกำจัดเด็กกาฝากนี้กระเด็นออกจากบ้าน
“อย่าหวังว่าเธอจะสมหวัง แพรวา!”
- Writer
