“ป้าแสงหล้าเห็นลุงทัพพ์ไหมจ๊ะ”
ฮานะร้องถามสาวใช้ หลังจากเดินตามหาสามีจนทั่วบ้านแต่ไม่เห็นแม้เงา
“เมื่อสักครู่เสี่ยบอกว่าจะออกไปไร่กาแฟ”
ป้าแสงหล้าตอบ
“ไปทำไมคะ… ตอนนี้คนงานในไร่ก็เลิกงานแล้วนี่คะ… ”
“บอกว่าจะไปออกกำลังกายค่ะคุณหนู นายขี่รถจักรยานออกไป… ”
ป้าแสงหล้าตอบ ฮานะได้ยินก็คว้ารถจักรยานอีกคันขี่ตามออกไปกระทั่งถึงกระท่อมท้ายไร่กาแฟ
“ลุงทัพพ์… ”
ฮานะเรียกเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่ของสามีที่กำลังยืนถือสายยางรดน้ำต้นที่ปลูกไว้รอบๆ กระท่อม
“ฮานะ… ออกมาทำไมจ๊ะ”
ลุงทัพพ์ถามด้วยความประหลาดใจ
“กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ… หนูมาตามลุงไปกินข้าวค่ะ… ”
แม้จะแต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว แต่ฮานะยังเรียกลุงทัพพ์ว่าลุงด้วยความเคยชิน
“โถ… แม่คุณทูนหัวห่วงผัวหรือจ๊ะ”
ลุงทัพพ์วางสายยางที่กำลังรดน้ำต้นไม้ เดินไปปิดก็อกแล้วกลับมาหาหญิงสาว
“ไม่ห่วงผัวแล้วจะห่วงใครล่ะคะ… ”
ฮานะตอบเสียงหวาน ลุ
