“คุณไปซะ อย่ามาเหยียบที่นี่อีก ผมขายบ้านนี้ไปแล้ว” นิติกรยกเรื่องนี้มาขู่เธอ เขาก็ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเหมือนกัน รู้สึกผิดกับปลายฟ้า ที่เลี้ยงนังงูพิษไว้ ดีเท่าไหร่แล้วที่ปลายฟ้าไปอยู่กับโอฬารเสียก่อน ไม่อยากคิดว่าหากปลายฟ้าอยู่กับเขา เขาคงปกป้องลูกไม่ได้เหมือนกับโอฬาร
“ขายงั้นเหรอ ขายแล้วก็เอาเงินมาสิ อย่างน้อยก็ฉันก็เมียคุณนะ” สุนทรีทวงเงินจากเขาทันที
“คงไม่เหลือให้คุณผลาญหรอก ผมเอาไปใช้หนี้ให้กับคุณโอฬารหมดแล้ว หนี้ที่ผมไม่ได้ก่อแต่ต้องขายบ้านเพื่อชดใช้” นิติกร พูดจบ ก็ปิดบ้านไม่ต้องรับนังผู้หญิงเพศยาคนนี้
สุนทรีมองข้าวของตัวเอง ใบหน้าเปื้อนน้ำตา คราวนี้เธอไม่มีที่ไปของจริง ไม่ว่าไปที่ไหนก็มีแต่คนไล่เธอ เมื่อทำอะไรไม่ได้เธอจึงเก็บข้าวของแล้วเดินจากไป ในใจแค้นเคืองทั้งโอฬารและปลายฟ้า สักวันจะแค้นสองคนนี้ให้ได้
โอฬารเมื่ออาบน้ำจนตัวหอมแล้ว ก็เข้ามาหาเมียรักที่นอนรออยู่บนเตียงแล้ว
