หนึ่งเดือนต่อมา...
"ทำหน้าดีๆหน่อยสิ ฉันให้เวลาคุณหนึ่งเดือนแล้วนะคะ พรุ่งนี้ลูกสาวเราจะแต่งงานแล้วนะคะ" พิรชาเชยคางสามีหนุ่มขึ้นมาจูบพลันหวนคิดถึงรสชาติความรักที่เคยหวานซึ้งในอดีตจนถึงตอนนี้
"ที่ทำหน้าแบบนี้ไม่ใช่คิดอะไรมากนะครับ ผมดีใจมากต่างหากที่ลูกสาวคนเดียวของเราจะเป็นฝั่งเป็นฝา และก็ดีใจมากด้วยที่จะมีหนูน้อยตัวเล็กๆมาวิ่งเล่นให้เราไม่เหงา" ปีเตอร์มองภรรยาด้วยแววตาหวานซึ้ง
"ฉันเชื่อมั่นว่าวิลเลี่ยมจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ความรักของพวกเขางดงามเหมือนความรักของเรา" พิรชาโอบกอดสามี
"เพราะคุณทำให้ผมเชื่อว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้งดงาม" เขายังคงปากหวานต่อภรรยาเสมอ
ตกดึก
"เสียงอะไร?" อลิชาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากหน้าต่างของห้องนอน
"ชูว์!"
"คุณ มาทำอะไรตอนนี้คะ" วิลเลี่ยมก้าวข้ามขอบหน้าต่างพ้นก็รีบสืบเท้ายาวมาหาว่าที่ภรรยาด้วยความคิดถึง
"อดใจไม่ไหว" เขาหอมแก้มเธอสองข้างสลับไป
