อลิชาเงียบตั้งแต่ขึ้นรถจนถึงบ้าน วิลเลี่ยมรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก และเขายังตั้งข้อสงสัยไว้หลายข้อในใจว่าทำไมอลิชาถึงต้องทำแก้วแตก และทำไมมือของเธอถึงได้เป็นแผลขนาดนี้ เขาต้องการที่จะทำแผลให้เธอ
อลิชากุมมือที่เป็นแผลไว้แน่นและมันเริ่มจะปวดมากขึ้นเรื่อยๆแม้แผลที่มือจะจ็บปวดน้อยกว่าแผลที่ใจก็ตาม เธอไม่ยอมบอกเหตุผลชายหนุ่มว่าทำไมแก้วถึงแตกและทำไมมือเธอถึงต้องไปชนแก้วจนเกิดบาดแผล แม้ในใจจะอยากบอกออกไปให้หมดว่าผู้หญิงคนนั้นมาพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ผู้ชายอย่างวิลเลี่ยมอาจดูเป็นอาจารย์ต้นฉบับเสียเกินกว่าจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ได้ อลิชาอยากจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเธอเอง
"ขึ้นบ้านเถอะครับ เดี๋ยวผมทำแผลให้ครับเด็กดื้อ" วิลเลี่ยมเดิยอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธอ เขาถือวิสาสะอุ้มเธอขึ้นห้องนอน
"อุ้มทำไมคะ ไม่ได้เจ็บขาเสียหน่อย" เธอค้อนเขา
"ก็อยากเอาใจเมียนี่ครับ ไม่ได้หรือยังไง" วิลเลี่ยมก้มลงมาหาคนในอ้อมแขน
