อลิชาหันขวับไปหาต้นเสียงที่เธอคุ้นเคยรวมถึงเควินด้วย วิลเลี่ยมแสดงสีหน้าบึ้งตึงอย่างชัดเจนและจ้องมองมายังอลิชาไม่วางตา
"สวัสดีครับศาสตราจารย์ดอกเตอร์วิลเลี่ยม ยินดีที่ได้พบคุณที่นี่ครับ" เควินทักทายวิลเลี่ยมแม้สีหน้าจะค่อนข้างเรียบเฉยเพราะกำลังประเมินสีหน้าของศาสตราจารย์หนุ่มอยู่
"ผมไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร แต่หากคุณมีธุระกับผมเห็นทีว่าคงต้องรอถึงตอนเที่ยงผมถึงจะว่าง" วิลเลี่ยมเห็นแววตาที่ชอยหนุ่มแปลกหน้าคนนี้มองอลิชาแล้วเขาจึงรู้แจ้งเห็นชัดว่าไม่จำเป็นที่จะต้องรักษามารยาทมากนัก ก็เธอเป็นเมียของเขาทั้งคนแต่พ่อหนุ่มรูปหล่อกลับจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน
"เอ่อ...ชัดเจนว่าคุณกำลังเข้าใจผิดนะครับ ผมไม่ได้มาพบคุณแต่ผมมาพบอลิชครับ" เควินตอบเสียงเรียบ อลิชาเดินเข้าไปยืนข้างกายวิลเลี่ยมที่กำลังจ้องตากับชายแปลกหน้าอย่างเอาเรื่อง
"คือ...เขาบอกว่าเขาเป็นคนของคุณพ่อค่ะ" อลิชาไม่กล้าสบตาอันเกรี้ยวกราดของ
