แม่สาวน้อย
1531 Words
"มีสองตำแหน่งให้เลือก เด็กเสิร์ฟกับพีอาร์น้องจะทำตำแหน่งไหน"
พาขวัญคิดหนัก พีอาร์ต้องชงเหล้าเอาใจเเขกคงไม่ไหว
"เด็กเสิร์ฟก็ได้คะ"
"ตกลงทำตำแหน่งเด็กเสิร์ฟ อีกสองวันมาเริ่มงานได้นี้เป็นชุด เข้างานหกโมงเย็นเลิกงานตีสอง"
"เข้าใจแล้วคะ"
พาขวัญกำลังเดินออกมาขึ้นรถเมล์จังหวะนั้นมีรถตู้หรูวิ่งสวนเขามาพอดี
พาขวัญเดินออกไปไม่ได้สนใจอะไร
"เดชามึงไปเช็คดูสิว่าผู้หญิงคนนั้นมาทำไมที่นี้"
ชรัณสั่งลูกน้องเมื่อรถมาจอดหน้าผับแล้ว
"ครับนาย"
เดชารับคำสั่ง ก่อนจะเดินตามผู้เป็นนายเขาไปด้านในผับ ที่เตรียมจะเปิดให้บริการในอีกสองวันข้างหน้านี้
ผับนี้เป็นผับที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้เลยก็ว่าได้
ชรัญในวัย 39ปี ที่เวลาหมุนไปพร้อมกับเงิน เขามีหุ้นในคาสิโนที่มาเก๊ากับสิงคโปร์ วันๆเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ แค่เงินจากคาสิโนเขาก็นอนกินสบายไปทั้งชาติ แต่นั้นไม่ใช่เขา ที่เขามีทุกวันนี้ได้เพราะความมานะอุตสาหะของเขา และโชคดีที่เขามีเพื่อนที่พ่อเป็นมาเฟียในแถบ ยุโรปทำให้เขา พลอยได้รับอานิสงส์จากตรงนี้มาด้วย ครอบครัวของเพื่อนเขารักและเอ็นดูเขาเปรียบเสมือนลูกคนหนึ่ง ตอนนี้วิลเลี่ยมเพื่อนรักของเขาก็คุมธุรกิจคาสิโนที่มามาเก๊ากับสิงคโปร์แทนครอบครัว และมีเขาที่ครอบครัวของ
วิงเลี่ยมให้เขามีหุ่นในคาสิโนด้วย แต่กว่าจะผ่านมาถึงตรงนี้ได้เขากับเพื่อนรัก ร่วมเสียงเป็นเสียงตายมาด้วยกันถ้าตายก่อนก็จบ เส้นทางสายนี้ถ้าใจไม่แกร่งพอก็นอนในหลุมอย่างเดียว
ตอนนี้ภรรยาของวินเลี่ยมเพื่อนรักของเขา เพิ่งให้กำเนิดทายาทตัวน้อยที่ออกมาลืมตาดูโลกได้แค่ไม่กี่วัน และนี้แหละที่วิลเลี่ยมกดดันให้เขาเข้าไปรับขวัญหลาน ซึ่งตอนนี้งานเขาที่นี้ก็รัดตัวไปหมด
[ก๊อกๆๆ]
"ได้เรื่องแล้วครับนาย"
เดชาเปิดประตูเข้ามาเพื่อรายงาน งานที่นายสั่งไว้เมื่อกี้
"ว่ามา"
ชรัณที่ก้มอ่านเอกสารอยู่บอกทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร
"เธอมาสมัครงานครับ และตอนนี้ว่างสองตำแหน่งเด็กเสิร์ฟกับพีอาร์แต่เธอเลือกเด็กเสิร์ฟครับ"
ชรัญปิดแฟ้มเอกสารในมือและเงยหน้าขึ้น
"แล้วไอ้นทีตอนนี้เป็นไง"
"อาการยังโคม่าอยู่ครับ ยังไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใครแต่เท่าที่รู้มันติดหนี้อยู่อีกสองเจ้าใหญ่ๆ"
"ส่งคนไปสืบให้ละเอียดรวมทั้งผู้หญิงคนนั้นด้วย"
เดชาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันทีแต่ก็ไม่พูดอะไร
"ครับนาย"
"ออกไปได้"
"เอ้ออ..นายครับคุณมะเหมี่ยวจะขอเข้าพบนายคืนนี้ครับ"
"สองทุ่ม"
"ได้ครับนาย"
เดชาโคร่งรับทราบก่อนจะเดินออกไป
///////////////////////////////
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์"
พาขวัญพยายามโทรหาพี่ชายตั้งแต่เมื่อเช้าจนตอนนี้ก็ยังไม่มีคนรับ หลังจากสมัครงานเธอก็กลับมาบ้านไม่ได้เเวะไหน
เธอตัดสินใจส่งข้อความไปหาพี่ชายแทน
[พี่นที พี่อยู่ไหนพี่เอาของไปคืนคนพวกนั้นหรือยัง]
[ขวัญโทรไปทำไมไม่รับ]
พาขวัญนั้งมองโทรศัพท์ที่ไม่มีการตอบกลับไดๆ
ชรัณนั้งมองโทรศัพท์ที่มีไฟเตือนการโทรเข้าและมีข้อความเข้ามา
[น้องสาว]
เขาหยิบขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะวางมันลงใน ลิ้นชักเดชาเอาโทรศัท์กับกระเป๋าตังค์ของนทีมาให้เขาเมื่อเช้า ส่วนเจ้าของกระเป๋าตอนนี้ถูกทำร้ายอาการโคม่าอยู่โรงพยายาล ตอนคนของเขาไปเจอนทีก็นอนหายใจรวยรินอยู่ในห้องเช่ารูหนูแถวเขตชายแดน
"น้องสาวงั้นหรอ"
ชรัญคิดไปถึงแววตาที่เด็ดเดียวแต่แฝงไปด้วย ความอ้างว้างจากดวงตาคู่นั้นมันยังติดอยู่ในใจของเขา
ชรัณตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องของเธอคนนั้นที่เป็นน้องสาวของโจรที่ขโมยของ ของเขาไป
วันนี้เขามีนัดกับสาวงามที่คอนโดหรู
ที่เขาจะเอาไว้ให้สาวๆ มาปนเป๋อความใคร่ให้เขาเท่านั้น
"คุณชรัณขา....มะเหมี่ยวคิดถึงคุณจังเลย"
พอมาถึงเขาก็เจอกับสาวสวยนามว่า
มะเหมี่ยวที่แต่งชุดวาบหวิวรอเขาอยู่ในคอนโดแล้ว เมื่อเธอเห็นชรัญเปิดประตูเข้าไปเธอก็รีบเดินมาซบเขาทันที
ชรัณไม่สนใจ เขาเดินไปนั้งลงที่โซฟากลางห้อง
"เวลาผมมีไม่มาก"
เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"แม้...มาถึงก็ใจร้อนเลยนะคะ"
เธอเดินไปนั้งใกล้ๆเขาพร้อมกับใช้มือลูบคลำไปที่อกแกร่งเเละเลื่อนลงมาที่หน้าท้องที่มีกล้ามหน้าท้องเป็นมัดๆ
และเลื่อนมาที่หัวเข็มขัด
มะเหมี่ยวค่อยๆปลอดมันออกช้าๆพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนให้เขา
"ใช้ปาก"
"ใจเย็นสิคะ"
สาวเจ้าพยายามเร้าอารมณ์ชายหนุ่มหวังให้เขาหลงไหลในตัวเธอ
"เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ทำก็ออกไป"
ชรัญยื้นคำขาดหาได้สนใจกับสายตายั่วยวนของเธอ
"ทำค่ะ มะเหมี่ยวจะทำให้เดียวนี้เลย"
เธอนั้งลงตรงกลางหว่างขาของเขาและปลดกางเกงของเขาออก เจ้ามังกรตัวใหญ่ของเขาก็ผงาดขึ้นมาโชว์ตัว เธอใช้มือชักขึ้นชักลงอย่างชำนาญและเธอยังคุ้นเคยกับมันดี
"อ่าาา.."
ชรัญหลับตาวางศรีษะลงไปบนขอบผนักโซฟา
มะเหมี่ยงทำตามความประสงค์ของเขาเพื่อให้เขาพอใจและเรียกใช้เธอบ่อยๆ
[บ๊วบบ..ๆๆ]
"อ่าา..ดีมาก"
ชรัญหลับตาจินตนาการไปถึงใครบางคน
ใบหน้าหวานๆตากลมโตนั้น
"อ่าา..ดี..อย่าหยุด...อ๊ากกก...อ่าา"
ชรัญปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าหญิงสาวไปหมด
มะเหมี่ยวหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าและเช็ดทำความสะอาดให้เขา
เธอหยิบถุงยางอนามัยออกมาอย่างรู้งานคิดว่าชรัญจะต่อกับเธออีกรอบ
"ทำอะไร"
เขาลุกขึ้นใส่กางเกง
"คุณชรัญคะ มะเหมี่ยวยัง..."
"เดี๋ยวผมให้เดชาโอนเงินให้"
มะเหมี่ยวยังพูดไม่จบเขาก็พูดสวนขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"กรี๊ดด... อุตส่าห์ได้มาแล้วแท้ๆคุณชรัญนะคุญชรัญ..บ้าที่สุด"
มะเหมี่ยวอารมณ์ค้าง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคู่ขาแล้วก็รีบ เปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปทันที
เช้าวันต่อมา...
"นี้เป็นข้อมูลของน้องสาวไอ้นทีครับนาย"
ชรัณรับมาเปิดดู
พาขวัญ อายุ 24ปี
ชรัญนั้งดูข้อมูลเธอไปเงียบๆ
"ส่วนไอ้นทีมันเป็นหนี้ไอ้เสียโตอยู่สองล้านและมีพ่อเลี้ยงภูษิตที่มันเอาบ้านไปจำนองไว้แต่น้องสาวมันไปขอผ่อนกับพ่อเลี้ยงอยู่ครับ"
เดชารายงานต่อ
"ออกไปได้"
"ครับนาย"
ชรัญนั้งดูรูปพาขวัญในชุดนักศึกษา
"หึ...เราได้เจอกันอีกแน่แม่สาวน้อย"
ชรัญพูดขึ้นคนเดียว
/////////////////////////
"วันนี้เก็บร้านเสร็จแล้วเราไปทานข้าวด้วยกันนะครับ"
เอกภพบอกพาขวัญวันนี้ฟ้าหยุดเอกภพเลยมาช่วยพาขวัญที่ร้านและตอนนี้ก็รอ เคลียร์ลูกค้าที่ยังเหลือคนสุดท้าย
"ต้องขอโทษพี่ภพด้วยนะคะ ขวัญมีงานตอนเย็นต่อคะ"
พาขวัญบอกอย่างเกรงใจ
"ขวัญไปทำงานที่ไหน แล้วทำไมต้องทำงานกลางคืน"
"ขวัญไปทำที่ผับเปิดใหม่คะ"
"ทำไมละขวัญ งานกลางคืนมันอันตรายขวัญก็รู้"
"ขวัญมีความจำเป็นคะ"
"เงินไม่พอใช้ทำไมขวัญไม่บอกพี่"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นคะ ขวัญมีเหตุผลส่วนตัว"
"ขวัญ..ขวัญมีอะไรขวัญบอกพี่ได้พี่ยินดีช่วยขวัญทุกอย่าง"
เอกภพจับมือพาขวัญไว้ พาขวัญรีบดึงมือกลับ
"พี่ภพคะ ขวัญขอบคุณสำหรับความหวังดีที่พี่มอบให้แต่ขวัญรับไว้ไม่ได้จริงๆ ปัญหาของขวัญขวัญขอแก้ไขเองนะคะ"
"ขวัญ..พี่รู้สึกยังไงกับขวัญ ขวัญก็รู้ทำไมขวัญไม่เปิดใจให้พี่บ้าง ให้โอกาสพี่ได้ไหม"
"พี่ภพคะ ขวัญคิดกับพี่แค่พี่ชายจริงๆขวัญขอโทษ"
เอกภพนิ่งไป เขารู้ว่าคนเรามันบังคับจิตใจกันไม่ได้
"พี่เข้าใจแล้ว แต่ถึงยังไงพี่ก็ยังยินดีช่วยเหลือขวัญนะถ้าขวัญต้องการ"
เอกภพทำใจ
"ขอบคุณพี่ภพนะคะที่เข้าใจขวัญ"
พาขวัญส่งยิ้มให้เจ้านายที่เป็นพี่ชายของเพื่อนอีกที
วันนี้เริ่มงานที่ผับวันเเรก เลิกงานจากร้านกาแฟแล้วเธอก็รีบกลับไปอาบน้ำที่บ้านและรีบมาที่ผับให้ทันหกโมงเย็น โชคดีที่บ้านเธออยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานเท่าไหร่
- Writer
