‘อู้ววว... พระเจ้าช่วยกล้วยทอด’
ดาริยาตะลึง ยิ่งในตอนที่นายราเชนทร์คว้าสบู่มาขัดถูน้องชาย ให้ตายเถอะ... ชัดเจนเต็มสองตาของหล่อน ยิ่งในตอนที่เขาหมุนตัวมันยิ่งเหมือนภาพที่ถูกฉายด้วยจังหวะสโลว์โมชั่น ดุ้นเนื้อซึ่งมีขนาดมโหฬารน่าขนลุกขนพองเหวี่ยงไหวมาตามจังหวะเอี้ยวกายตักน้ำจากโอ่งเอามาราดรดลงบนเรือนร่างเปลือยเปล่าเร้าใจ ราเชนทร์เอาฟองสบู่มาลูบไล้ส่วนปลายแดงก่ำถอกบานเหมือนดอกเห็ดใหญ่ๆ ฟอกสบู่จนทั่วแก่นกายสีเข้มคล้ำ มองไกลๆ เหมือนฝักข้าวโพดใหญ่ๆ ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยฟองสีขาว
‘โอ้วแม่เจ้า... ’
ดาริยาเผลอยกแขนข้างหนึ่งของตัวเองขึ้นมาเทียบเคียงกับสิ่งที่สายตากำลังจ้องมอง
“คุณดา... ”
สายตาของราเชนทร์ตวัดมาพอดี เสียงกิ่งไม้ที่โดนปลายเท้าของหล่อนเหยียบจนหักดังเปราะ ทำให้ราเชนทร์จ้องมาที่พุ่มไม้... เขาเห็นหล่อน
“ฉัน... เอ่อ... เอาแกงส้มมาให้คุณค่ะ... วะ... วางไว้ที่โต๊ะด้านโน้นค่ะ”
ดาริยาตอบตะ
