ผมรีบเดินลงมาชั้นล่างแหวกผู้คนไปที่โต๊ะคุณนายที่เธอนั่งดื่มเมื่อกี้ ก่อนจะมองหาเจ้าตัวรอบ ๆอย่างร้อนรนแต่สอดสายตาหาเท่าไหร่ก็ไม่เห็นวี่แววของยัยบ้านั้นเลย
“แม่งเอ้ยหายไปไหนวะ” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อมองหาคุณนายไม่พบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาติดต่อเธอแต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด "สัส! ปิดเครื่องหนีเหรอวะ"
"เฮียทัพหาใครอยู่เหรอครับ" เด็กเสิร์ฟถามผม
"มึงเห็นผู้หญิงที่นั่งโต๊ะนี้ไหม" ผมชี้ไปที่โต๊ะที่คุณนายนั่งก่อนหน้านี้
"อ้อ เห็นครับเธอเพิ่งออกไปกับผู้ชายตัวสูงๆเมื่อกี้เองครับ" ฉิบ! ออกไปกับไอ้เวรนั้นเหรอวะ
"สองคนเหรอ?" ผมถามมันเพื่อความชัวร์เพราะก่อนหน้านี้ผมเห็นเพื่อนเธอนั่งด้วย
"คับ สองคนส่วนผู้หญิงอีกคนเดินออกไปก่อนหน้านั้นแล้วครับ" แม่งเอ้ย จนได้สินะคุณนายคิดจะยั่วโมโหผมด้วยวิธีนี้จริงเหรอวะ
"อืม ขอบใจมึงมาก " ผมรีบหมุนตัวเดินออกมาจากผับแล้วตรงไปที่ลานจอดรถทันที เพราะถ้าช้ายัยคุณนายไ
