บทที่2 แม่สามีใจดี
1617 Words
“หยุด! แม่บอกให้หยุดทั้งคู่”
เสียงดังจากบุพการีทำให้อาชาสงบปากสงบคำเอาไว้ พราวฟ้าหันหลังกลับมาเจอคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักทั้งนั้น
'ผู้หญิงคนนี้ แต่งตัวภูมิฐานเป็นวัยกลางคน น่าจะเป็นแม่ของพระเอกของเรื่องนี้ที่เข้าข้างลูกสะใภ้สุดร้ายกาจอย่างพราวรดาที่เรากำลังอยู่ในร่างนี้ ชื่อว่าอะไรนะ คิดชื่อไม่ออก'
“อาชา หนูพราว ตามแม่มาที่ห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้”
“ครับคุณแม่” อาชาพยักหน้ารับก่อนที่แม่ตัวเองจะเข้าไปรอที่ห้องโถงใหญ่
“ค่ะ”
ตอนนี้เธอไม่ใช่พราวฟ้าคนขี้เหร่ ผิวดำแดงอีกต่อไป เธอคือพราวรดา คุณหนูไฮโซสวยงดงามราวนางฟ้า แต่นิสัยเสีย หยิบจัดทำอะไรไม่เป็น!
“เป็นเพราะเธอคนเดียวที่ทำให้แม่ฉันไม่สนใจฉันที่เป็นลูกชายแท้ๆ ไม่ใช่ลูกเพื่อนสนิทกำพร้าของแม่อย่างเธอ!”
สายตาคมกริบจดจ้องด้วยขยะแขยง เกลียดจนไม่อยากเจอหน้า จะหย่าก็หย่าไม่ได้ ไม่อย่างนั้นแม่เขาจะยกฟาร์มม้า ฟาร์มผักสวนที่เขารักยกให้ลูกสะใภ้สุดโปรดของท่าน
'เกลียดอะไรแรงขนาดนั้น ตอนที่เราอ่านนิยาย จำได้ว่าพระเอกไม่ได้เกลียดชังนางร้ายมากขนาดนี้นี่น่า'
“คุณหนูพราว ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ คุณนายใหญ่ทำอะไรคุณหนูของกุ้งหรือเปล่า”
กุ้ง คนรับใช้ของพราวรดาที่จงรักภักดีมากที่สุด ตั้งแต่แม่ของคุณหนูเสียชีวิตเมื่อหนึ่งปีก่อน กุ้งก็มาอยู่รับใช้คุณหนูร้ายของเธอ
“เอ่อ พราวไม่เป็นอะไรจ้ะพี่ พี่ชื่อกุ้งใช่ไหมจ๊ะ”
“ใช่ค่ะ คุณหนูพราวมีอะไรหรือเปล่าคะ”
กุ้งแปลกใจหนัก ปกติคุณหนูพราวของเธอต้องเรียกตนว่านังกุ้งและคุณหนูไฮโซไม่สนใจพวกคนใช้ต่ำต้อยสักนิด
“แม่ของคุณอาชาชื่ออะไรเหรอจ๊ะ คือว่าพราวลืมนะคะพี่กุ้ง สงสัยคงเป็นเพราะหัวฟาดพื้นตอนตกบันไดนั่นแน่เลย โอ๊ย ยังปวดหัวอยู่เลยนะเนี่ย”
“คุณหนูพราวของกุ้ง คุณหนูยังจำคุณหญิงเอมอรที่เป็นเพื่อนสนิทของคุณหญิงเพียงรัก แม่ของคุณหนูไม่ได้เลยเหรอคะ”
“ใช่ คุณหญิงแม่เอมอร แม่สามีใจดีที่สุดในโลก แบบนี้ก็เข้าทางพราว”
เท่าที่เธออ่านนิยายเรื่องนี้ คุณหญิงเอมอร แม่ของอาชารักพราวรดาที่เป็นลูกเพื่อนสนิทมาก รักกว่าลูกชายแท้ๆ ของตัวเองเสียอีก แบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอมีคุณแม่สามีเปรียบเสมือนเกราะป้องกันลูกสะใภ้จากลูกชายของท่าน
“เข้าทาง? เข้าทางแบบไหนคะคุณหนู”
“เอาเถอะน่าพี่กุ้ง เดี๋ยวพี่กุ้งก็รู้เองแหละ เราไปหาคุณหญิงเอมอรกันดีกว่านะ”
พราวฟ้าส่งยิ้มหวานพลางจับจูงมือพี่คนใช้เข้าไปหาพวกเขาตรงห้องโถงใหญ่ กุ้งแปลกใจเมื่อจู่ๆ คุณหนูพราวรดาแสนร้ายกาจ
กดขี่ข่มขู่คนใช้ชั้นต่ำอย่างเธอเปลี่ยนไปราวกับคนละคน จากคนที่เคยร้ายกาจกลับพูดจาอ่อนหวาน โดยเฉพาะคนที่ทำดีกับเธอด้วย
.............
“หนูพราวมานั่งใกล้ๆ ข้างแม่สิลูก”
ถึงแม้ว่าลูกสะใภ้คนนี้จะร้ายกาจ ขี้วีนเหวี่ยง เอาแต่ใจมากแค่ไหน ทว่าเอมอร แม่สามียังรักและเอ็นดูเธอต่อไปเรื่อยๆ เพียงเพราะได้ทำการสัญญากับเพียงรัก แม่ของพราวรดาเอาไว้ว่าจะดูแลให้ดีที่สุด
“เอ่อ ค่ะ”
ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนผิดแปลกจากพราวรดาคนก่อนที่เย่อหยิ่งผยอง ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร สร้างความแปลกใจแก่พวกสาวใช้ส่วนตัวของเอมอร ไม่เว้นแต่อาชา และเอมอร แม่สามีที่รู้ทันทีว่าพราวรดาเปลี่ยนไปราวไม่ใช่พราวรดาคนเดิม
“เหอะ ทำเป็นมารยาทดีเรียบร้อยต่อหน้าแม่ฉัน คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเธอทำอะไรกับเอิงเอยเอาไว้”
เอิงเอยที่อาชาเอ่ยถึงก็คือลูกสาวคนงานเก่าแก่ที่ปากหวาน กิริยาเรียบร้อย อ่อนแอ พลอยทำให้เขาต้องออกปกป้องทุกครั้งที่เกิดเรื่อง และคนที่ก่อเรื่องคือพราวรดา ภรรยาสุดร้ายของตนเอง
“อาชา”
เอมอรส่งสายตาขวางแก่ลูกชายตัวดีที่ปากคอเราะร้ายกับภรรยาที่เขาเกลียดชังตลอดเวลา
“ครับคุณแม่”
'ดูท่าทางอีตานี้คงจะกลัวแม่ตัวเองสินะ เอิงเอย คงจะเป็นชื่อนางเอกของนิยายเรื่องนี้ เอิงเอย จะสวยหรือเปล่านะ อยากเห็นหน้าจัง' พราวฟ้าคิดในใจ มันก็ถูกต้องแล้วละ นางเอกก็ต้องคู่กับพระเอกอยู่ดี
“อาชาเล่าเรื่องให้แม่ฟังหมดแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่แม่อยากฟังจากปากของหนูพราวอีกที”
“พราวรู้สึกไม่ค่อยสบายนะคะคุณหญิง เอ่อ คุณแม่ พราวก็เลยอยากออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ แต่กลับเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย พราวผิดเองที่ไปชนคุณอาชา แต่คุณอาชา ลูกสาวของคุณแม่กลับดูถูก ด่าว่าพราวว่าทำผิด คิดชั่ว ร้ายกาจ ทั้งที่พราวเพิ่งมาที่นี่....เอ่อ พราวหมายถึงว่าเพิ่งกลับมาจากยังในเมืองนะคะ พราวยังไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”
“จริงเหรอหนูพราว อาชา ทำไมลูกต้องทำแบบนี้กับน้องด้วย ถึงหนูพราวของแม่จะทำตัวไม่ดีเท่าไหร่ แต่หนูพราวก็เป็นเมีย(แต่ง)ของอาชา ยังไงก็ยังถนอมน้ำใจกันหน่อยบ้าง ยังไงหนูพราวก็เป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของแม่นะ”
เจอเอมอร ผู้เป็นแม่ต่อว่าลูกชายตัวดีชุดใหญ่ อาชาสะอึกเล็กน้อยที่เพิ่งโดนคุณแม่สุดที่รักต่อว่าแก่เขารวดๆ เป็นชุด เพียงเพราะพราวรดา ภรรยาแต่งของเขาคนเดียว เจ็บใจนัก!
“คุณแม่! นี่แม่มีแต่เข้าข้างลูกสะใภ้ของแม่เพียงอย่างเดียวเลยเหรอครับ”
อาชาน้อยใจคนเป็นแม่ที่ไม่เห็นหัวลูกชายแท้ๆ มิหนำซ้ำยังนั่งโอ๋ลูกสะใภ้สุดโปรดของท่านอย่างเดียว
“แม่ไม่ได้เข้าข้างใครเลยนะอาชา แต่แม่เห็นว่าตอนนี้หนูพราวไม่ได้ร้ายกาจเหมือนแต่ก่อน แม่สัมผัสความรู้สึกได้” เอมอรเพิ่งเห็นกิริยามารยาทเรียบร้อย พูดจาดี ให้เกียรติผู้ใหญ่จากผู้หญิงคนนี้
“ใช่ค่ะคุณแม่ พราวไม่รู้หรอกนะคะว่าในอดีตพราวจะเคยทำอะไรมาบ้าง แต่ในปัจจุบันและในอนาคต พราวจะเป็นแบบตัวตนของพราวมากที่สุด ทว่าแต่มีอะไรกินบ้างคะ พราวเริ่มจะหิวแล้ว”
พราวฟ้าส่งยิ้มแห้งๆ แก่คุณหญิงท่าน เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่ในร่างนี้ในนิยายนี้นานมากแค่ไหน แค่คิดก็ใจหายกระตุกวูบยังไงก็ไม่รู้
“จริงด้วยสิ แม่เองก็เริ่มหิวเหมือนกัน เดี๋ยวแม่ลงครัวทำกับข้าวดีกว่า”
“ถ้างั้นเดี๋ยวพราวช่วยนะคะ เรื่องทำอาหาร พราวสบายมาก”
“คุณหนูพราว คุณหนูจำไม่ได้เหรอคะว่าคุณหนูไม่เคย...”
กุ้ง คนใช้รีบห้ามปราบนายหญิงสุดขี้วีนเหวี่ยงประจำของฟาร์มม้า คุณหนูพราวของเธอเคยทำอาหารเป็นซะที่ไหน
“เอ่อ...”
พราวฟ้าลืมตัวไปว่าตัวเองอยู่ในร่างพราวรดา ที่หยิบจัดทำอะไรไม่เป็น เข้าห้องครัวทีไหร่ต้องกรี๊ดกร๊าดอาละวาดพาลใส่พวกแม่ครัวทุกครั้ง
“ผู้หญิงอย่างเธอจะทำอะไรเป็น เดี๋ยวจะทำให้ครัวของฉันไฟไหม้มากกว่า ฉันไม่อยากเรียกรถดับเพลิงมาตอนกลางคืนแบบนี้” อาชาเอ่ยเหน็บแหนมเมียแต่งที่ไม่รู้จักทำงานทำการอะไร
“อาชา น้องเขาอุตส่าห์จะช่วยแม่ไปทำอาหารด้วย อย่ามาปากเสียใส่น้องแถวนี้”
“คุณแม่! ผมเกลียดขี้หน้าผู้หญิงคิดชั่วจนไม่อยากมองหน้า ผมบอกเอาไว้ตรงนี้ว่าจะไม่มีทางรักลูกสะใภ้คนโปรดของแม่เด็ดขาด” อาชาเก็บกดความคับแค้นในใจ เพื่อรอจัดการภรรยาสุดร้ายกาจ พราวรดา มันไม่จบแค่นี้แน่!
'หลงตัวเอง คิดว่าหล่อตายนักหรือไง ฉันเองก็ไม่อยากได้ผู้ชายพรรค์นี้มาเป็นผัวเหมือนกัน ผู้ชายอะไรชื่อเหมือนอย่างกับม้าพยศ ปากก็เสีย ไม่มีอะไรดีสักนิด'
พราวฟ้าต้องพิสูจน์ให้สามีปากคอเราะร้ายว่าเธอไม่ใช่ลูกคุณหนูไฮโซ ดีแต่แต่งตัวสวยๆ ทำหน้าที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนไม่เป็น ระดับเธอทำอาหาร เป็นเชฟระดับโลกได้
“อย่าคิดจะมาดูถูกคนอย่างพราวง่ายๆ แล้วจะพูดไม่ออก คุณอาชา สามีปากเสียของพราว”
.............
แม่ครัวในห้องครัวต่างตกตะลึงอ้าปากค้าง ไม่เว้นแม้แต่เอมอร แม่สามี เพิ่งเคยเห็นลูกสะใภ้นางร้ายทำอาหารได้อย่างคล่องแคล่ว ผิดแปลกจากวันก่อนที่แม้แต่ย่างกรายเหยียบเข้ามาในครัว อ้างว่าเหม็นกลิ่นฉุนและชอบมีเรื่องกับแม่ครัวคนเก่าแก่
“ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าหนูพราวก็ชอบกินของโปรดเหมือนกับของโปรดอาชา ลูกชายของแม่เลย”
ยิ่งทำให้แม่สามียิ่งหลงรัก เอ็นดูลูกสะใภ้ที่เริ่มปรับปรุงตัวไปในทางที่ดีขึ้น
“แค่ข้าวไข่เจียวชะอมแค่นี้น่ะเหรอคะ ของโปรดของเขา”
พราวฟ้าแอบแปลกใจ นึกว่าคนมีเงินมากมากอย่างอาชา เจ้าของฟาร์มม้า ฟาร์มผัก เดือนละล้านจะทานของอะไรง่ายๆ แบบนี้ด้วย มันคงไม่บังเอิญเกินไปหรอกมั้ง
“ใช่! แล้วเธอจะทำไม นางมารร้าย อย่าคิดว่ามาแอบนินทาฉันที่นี่แล้วฉันจะไม่ได้ยิน พราวรดา”
“คุณอาชา” 'อีตาบ้าปากเสียอีกแล้ว'
- Writer
